środa, 3 lipca 2013
poniedziałek, 4 marca 2013
PITOMAT –sposób na szybkie rozliczenie podatkowe
Dopadła Cię coroczna zmora rozliczenia z podatku dochodowego? Myślałeś, że ta chwila nigdy nie nastąpi? A jednak, jak co roku, potrzebujesz rozliczyć się z urzędem skarbowym.
Jeśli nie jesteś zwolennikiem rozliczania przez Internet, ale jednocześnie obawiasz się stania w kilometrowych kolejkach, to jest to dla Ciebie dobra wiadomość.
Pitomat to urządzenie wielkości automatu do sprzedawania napojów, za pomocą którego możesz rozliczyć się z Fiskusem. Urządzenia są dostępne przez 24 godziny na dobę w niemal każdym z większych miast Polski. Przyjmują wszystkie rodzaje zeznań podatkowych, a cały proces trwa zaledwie 2 minuty.
Wystarczy na ekranie dotykowym wpisać nasz numer NIP, wybrać interesującą opcję i nacisnąć „OK". Potem należy włożyć do czytnika poszczególne strony zeznania podatkowego. Te są w całości przechowywane przez Pitomat, zaś podatnikowi zwracana jest pierwsza strona PIT-u, a dokładnie jej skan. Pitomat wydrukuje potwierdzenie o złożeniu dokumentów i gotowe.
Warto zaznaczyć, że składanie zeznania jest równie bezpieczne jak bezpośrednie rozliczanie się w okienku urzędu skarbowego, a podatnik posiada możliwość wprowadzenia korekty do swego zeznania.
Jeżeli jednak wziąłeś się za rozliczenie zbyt późno i czujesz, że nie zdążysz z ewentualnymi poprawkami, odradzam podjęcie samodzielnego wysiłku uzupełnienia PIT-u. Brak podpisu, błędny NIP i uchybienia rachunkowe to najczęstsze błędy popełniane przez podatników w zeznaniach podatkowych. PIT-y wypełniane w pośpiechu będą tylko potęgować podobne pomyłki. Z takiej sytuacji pozostaje dokładnie jedno wyjście: doradztwo podatkowe, czyli kompleksowa i szybka pomoc w rozliczeniu, pod okiem prawdziwych fachowców.
--- Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl
Odzyskaj kasę za kasę
Odzyskaj kasę za kasę
Autorem artykułu jest Jerzy KwiecińskiMusisz kupić kasę fiskalną do gabinetu, przychodni lub apteki? Złóż wniosek o zwrot pieniędzy za jej zakup. Zobacz, pokażę Ci, jak to zrobić krok po kroku.
Jeżeli zakładasz indywidualną praktykę lekarską, otwierasz własny gabinet, przychodnię, czy też aptekę i jesteś zmuszony do zakupu kasy fiskalnej, odzyskaj pieniądze wydane na nią. Tak, Ty też możesz złożyć wniosek o zwrot za zakup kasy. Jaka to będzie kwota? Maksymalnie 700 zł, nie więcej niż 90% wartości kasy netto (liczonej bez podatku VAT). To oznacza, że jeśli kasa kosztowała Cię 800-1000 zł brutto (lekarzowi wystarczy w zupełności taka prosta, z podstawowymi funkcjami), od urzędu skarbowego dostaniesz 600-700 zł zwrotu za zakup urządzenia.Zobacz, pokaże Ci teraz krok po kroku, co musisz zrobić, żeby skarbówka w ciągu 25 dni przelała na Twoje firmowe konto żądaną kwotę.
Jeżeli już nasze kochane Państwo zmusza Cię do zakupu urządzenia rejestrującego Twoje przychody, zadbaj by taki wydatek był jaknajniższy.
A więc:
1. Napisz do naczelnika swojego urzędu skarbowego wniosek o zwrot wydatku na zakup kasy fiskalnej. To może być zwykłe pismo, na kartce A4 (nie ma tutaj specjalnych formularzy, ani deklaracji). Musi ono jednak zawierać:
- twoje imię i nazwisko (lub nazwę podatnika),
- dane adresowe,
- twój NIP,
- kwotę, jaką chcesz otrzymać (pamiętaj! 90% ceny netto, nie więcej niż 700 zł),
- informacji o sobie (co robisz, że musisz kupić kasę i od kiedy ją użytkujesz).
2. Do wniosku musisz dołączyć informację (imię i nazwisko lub nazwę podatnika) o firmie, która dokonała fiskalizacji Twojej kasy. Będzie to najprawdopodobniej firma, w której ją zakupiłeś. O fiskalizacji dowiesz się przy instalacji kasy i szkoleniu z jej obsługi; nie ma więc czym się przejmować.
3. Trzeba też dostarczyć fakturę zakupu urządzenia wraz z potwierdzeniem zapłaty za nią (W CAŁOŚCI). Transakcja musi być więc sfinalizowana – nie możesz kupić kasy na raty, czy z odroczonym terminem płatności.
4. No i najważniejsze – informacji o numerze konta firmowego;), na które US ma przelać kwotę zwrotu (do tego potrzebna jest deklaracja NIP-3 lub NIP-2 w przypadku spółek cywilnych).
5. Niektóre urzędy skarbowe wymagają też dwóch pierwszych raportów dobowych z kasy fiskalnej.
UWAGA!
Zanim wystąpisz z wnioskiem o zwrot wydatku na kasę, musisz dopełnić jeszcze kilku formalności.
Po pierwsze:
trzeba zgłosić fakt, że zakupiłeś i zainstalowałeś kasę fiskalną. Koniecznie zrób to przed rozpoczęciem sprzedaży (jej ewidencjonowaniem). Jeżeli zakupiłeś jedną kasę, można tego dokonać przy użyciu „druku zgłoszeniowego miejsca instalacji kasy rejestrującej”. Taki dokument dostaniesz od firmy instalującej Twoje urządzenie.
Po drugie:
dotyczy tylko osób, które zakupiły co najmniej dwie kasy. Oprócz tego „druku” określającego miejsce instalacji kasy (w przypadku kilku kas, każdy „druk” osobno), trzeba poinformować skarbówkę, że kupiłeś tyle i tyle kas i zamierzasz je używać tu i tu. Takie oświadczenie koniecznie trzeba dostarczyć przed rozpoczęciem ewidencji. Natomiast „druki” mogą być doręczone do 7 dni od momentu rozpoczęcia użytkowania kas. To rozwiązanie dotyczy tylko osób posiadających kilka urządzeń. Ci, którzy kupili jedną – jak wyżej pisałem – nie muszą „latać” z oświadczeniem – wystarczy słynny „druk zgłoszeniowy”, byleby tylko był dostarczony do US przed rozpoczęciem ewidencji.
To bardzo ważne, bo bez tych zgłoszeń, nie można składać wniosku o zwrot wydatków na zakup kasy fiskalnej.Po trzecie:
musisz być jedynym właścicielem kasy (nie firma leasingowa, inny podmiot, etc.). Tylko Ty i pamiętaj o zapłacie całości faktury.
Po czwarte:
kasa musi mieć homologację z Ministerstwa Finansów (znaczna większość ma, więc nie ma problemu).
Uff. Trochę tego załatwiania jest, ale z drugiej strony 700 zł „piechotą nie chodzi”.
Powyższy poradnik dotyczy przede wszystkim lekarzy, stomatologów, weterynarzy i pielęgniarek, których usługi są zwolnione z podatku VAT. Czyli w ogóle nie rozliczają się z VAT-u – nie składają deklaracji VAT-7 do US albo składają je, oświadczając w nich, że świadczyli tylko usługi zwolnione z VAT.
Natomiast farmaceuci prowadzący apteki, w których sprzedawane towary są obciążone VAT-em (czyli są czynnymi płatnikami VAT), nie występują do skarbówki z wnioskiem o zwrot wydatku na zakupu kasy fiskalnej, tylko odliczają go od VAT-u należnego US (VAT-u ze sprzedanych towarów i usług). Takiego odliczenia dokonuje się w deklaracji VAT-7 i również obowiązują tutaj kwoty max. 700 zł i 90% wartości urządzenia netto. Pamiętaj też, że aby odliczyć koszty zakupu kasy, musisz ją najpierw zgłosić (o czym szczegółowo wyżej napisałem – oświadczenie i „druki”).
Ważną informacją,
jest też to, że takie odliczenie lub zwrot przysługuje tylko raz (przy pierwszym zakupie tych urządzeń). Jeśli dokupujesz kasy fiskalne – taka ulga Ci się nie należy. Warto więc przemyśleć te zakupy, bo jeśli planujesz w niedalekiej przyszłości uruchomić drugie stanowisko, punkt, gabinet, to lepiej od razu kupić dwie kasy. Nie dość, że dostaniesz podwójny zwrot, to jeszcze może zyskasz rabat od sprzedawcy tych urządzeń.
I na koniec:
jeśli dopiero zakładasz własną działalność medyczną i przewidujesz, że sprzedaż Twoich usług osobom fizycznym i rolnikom (czyli generalnie nie firmom) nie przekroczy 20 tys. zł do końca roku podatkowego (do 31 grudnia), to nie musisz kupować kasy rejestrującej. Będziesz oczywiście zapisywał swoje przychody, ale unikniesz takiego wydatku. Kasę będziesz musiał kupić dopiero, jeśli w kolejnym roku podatkowym Twoja sprzedaż przekroczy 40 tys. zł.
---
ZdroweFinanse.info - sprawdź, jak obniżysz koszty zakupu sprzętu medycznego i zwiększyć zyski w każdym gabinecie i aptece.
Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl
Zakres odpowiedzialności za brak kasy rejestrującej
W roku 2013 r. większość podatników, którym do tej pory udawało się uniknąć obowiązku, będzie zobowiązana do rozpoczęcia ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej.
Wynika to z nowego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz.U. 2012 Nr 0, poz. 1382) – dalej rozporządzenie MF, które wprowadziło próg zwolnienia w ewidencjonowaniu przy użyciu kasy fiskalnej na poziomie tylko 20.000 zł. Zwolnienie przysługuje nadal w roku 2013 tylko tym podatnikom, u których kwota obrotu realizowanego na rzecz osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym (czyli w 2012 r.) kwoty 20.000 zł. Regulacja ta niewątpliwie zaskoczyła wszystkich podatników.
Kiedy musimy rozpocząć ewidencję przy użyciu kasy fiskalnej?
Zgodnie z §5 i §6 ww. rozporządzenia MF zwolnienie traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót, realizowany na rzecz osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, w kwocie 20.000 zł.
Oznacza to, że jeżeli podatnik przekroczył w roku 2012 obrót na poziomie 20.000 zł, to zwolnienie utracił od dnia 01.03.2013 roku. W przypadku podatników rozpoczynających działalność gospodarczą w trakcie roku 2012, próg ustala się w proporcji do okresu wykonywania czynności. Oznacza to, że podatnik, który rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej np. w lipcu 2012 r. ustali próg na poziomie 8.333 zł w sposób następujący 20.000 zł : 12 m-cy x 5 m-cy.
Fiskalizacja kasy rejestrującej krok po kroku
Jeżeli mimo wszystko musimy zainstalować kasę, to zalecam zakup kasy kilka tygodni wcześniej – warto byłoby poćwiczyć trochę w trybie niefiskalnym, aby oszczędzić nerwów sobie i naszym klientom. O planowanej fiskalizacji kasy zawiadamiamy urząd skarbowy najpóźniej 1 dzień przed. W oświadczeniu wskazujemy dzień rozpoczęcia ewidencjonowania przy użyciu kasy fiskalnej oraz zgłaszamy ilość i adresy, pod którymi będą użytkowane. Od tego ile kas zgłosimy, zależeć będzie ilość kas uruchamiana w kolejnych miesiącach. Nie musimy od razu rozpoczynać ewidencjonowania od razu przy użyciu wszystkich kas rejestrujących. W pierwszym terminie podatnik jest zobowiązany do rozpoczęcia ewidencjonowania przy użyciu 1/5 zgłoszonych kas. Następnie od pierwszego dnia każdego następnego miesiąca, podatnik wprowadza kolejne kasy w liczbie nie mniejszej niż liczba kas rejestrujących, przypadająca do ewidencjonowania w pierwszym miesiącu ewidencjonowania, wynikająca ze zgłoszenia.
Ważne jest, by w zgłoszeniu od razu podać docelową ilość kas rejestrujących, ponieważ tylko w odniesieniu do tych kas przysługiwać będzie ulga w wysokości 90% ceny zakupu netto (bez podatku VAT), nie więcej niż 700 zł.
Przynajmniej jeden dzień przed wyznaczonym terminem, kasę należy zafiskalizować, czyli zainicjować moduł fiskalny. Można to zrobić wcześniej, lecz nigdy później. Taką usługę wykonuje autoryzowany serwis kas fiskalnych. Po fiskalizacji najpóźniej w ciągu 7 dni należy złożyć do właściwego urzędu skarbowego druk "Powiadomienie Podatnika o Miejscu Instalacji Kasy". Następnie urząd skarbowy nada nam numer tzw. ewidencyjny, który nanosimy na kasę w widocznym miejscu w sposób trwały np. markerem wodoodpornym.
Odpowiedzialność za brak kasy rejestrującej
Przepisem regulującym sankcje za naruszenie obowiązku ewidencjonowania przy użyciu kasy fiskalnej jest art. 111 ust. 2 ustawy o VAT oraz art. 62 §4 Kodeksu karno skarbowego. Zgodnie z art. 111 ust. 2 ustawy o VAT, organ podatkowy ustali za okres do momentu rozpoczęcia prowadzenia ewidencji obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących, dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług.
W przypadku osób fizycznych (czyli osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą lub spółek osobowych) sankcji 30% nie ustala się, o ile podlegają one odpowiedzialności wynikającej z kodeksu karnego skarbowego. Zgodnie z kodeksem karnym skarbowym dokonanie sprzedaży z pominięciem kasy rejestrującej jest przestępstwem skarbowym, co jest zagrożone karą grzywny do 180 stawek dziennych. W przypadku naruszenia mniejszej wagi, sprawca czynu podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
Jest jednak jedna sytuacja, kiedy osoba fizyczna będzie zagrożona ustaleniem sankcji 30%. Sytuacja ta wystąpi, gdy np. za późno zorientujemy się, że mieliśmy obowiązek rozpoczęcia ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej i zgłosimy to zaniedbanie do urzędu skarbowego w ramach instytucji tzw. „czynnego żalu” . Wtedy uchylimy się od odpowiedzialności karno – skarbowej, ale zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT możemy zostać ukarani ustaleniem sankcji 30%.
Osoby prawne podlegają zarówno sankcji 30% jak i odpowiedzialności karno-skarbowej.
Ile wyniesie sankcja 30%?
Przepis art. 111 ust. 2 ustawy o VAT jest mało precyzyjny w tym zakresie, dlatego warto sięgnąć do wyroków sądowych. Zwłaszcza do uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 listopada 1998 r., sygn. akt FPS 7/98 oraz wyroku Sądu Najwyższego z dnia 13 maja 1999 r., sygn. akt III RN 190/98 SN. Oba składy stwierdziły, że sankcja 30% może dotyczyć jedynie podatku naliczonego od zakupu towarów i usług, które dotyczyły tej dokładnie części obrotu, która winna podlegać ewidencjonowaniu przy użyciu kasy rejestrującej.
---
Porady podatkowe online - www.doradcapodatkowyonline.eu
Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl
środa, 27 lutego 2013
Co zrobić w przypadku problemów z odzyskaniem należności?
Co zrobić w przypadku problemów z odzyskaniem należności?
Autorem artykułu jest Beata LewandowskaCo zrobić gdy dłużnik nam nie płaci? Przedstawiam mozliwości, które możemy wykorzystać aby odzyskać naszą należność. Polecam na pewno się przyda dla każdego.
Co zrobić gdy nie możemy odzyskać polubownie należności od dłużnika ? Mamy kilka możliwości postępowania. W sytuacji gdy egzekucja z nieruchomości lub rachunku bankowego dłużnika okazuje się bezskuteczna, wierzycielowi przysługują poniżej wskazane możliwości.
Możliwość 1
Wierzyciel może skierować do komornika wniosek o rozszerzenie przedmiotu egzekucji do rzeczy ruchomych dłużnika, o istnieniu których wierzyciel posiada wiedzę. Dla skuteczności, we wniosku egzekucyjnym należy dokładnie określić przedmioty ruchome należące do dłużnika.
Możliwość 2
Kolejnym rozwiązaniem będzie złożenie do sądu wniosku o wyjawienie majątku dłużnika. Wyjawienie majątku polega na złożeniu w sądzie przez dłużnika wykazu posiadanego majątku (rzeczy ruchome, wierzytelności i inne prawa majątkowe, nieruchomości) z podaniem miejsca, gdzie te składniki majątku się znajdują. Procedurę wyjawienia majątku kończy złożenie przez dłużnika uroczystego przyrzeczenia, że „wykazany majątek jest prawdziwy i zupełny” (art. 913 k.p.c.).
Możliwość 3
Istnieje również możliwość zlecenia dochodzenia należności firmie windykacyjnej. Trzeba jednak pamiętać, że tego rodzaju usługi nie są tanie. Firmy windykacyjne pobierają prowizje, których wysokości są uzależnione od wartości przeterminowanej należności, długości przeterminowania (czy mamy do czynienia z 30-dniowym czy 180-dniowym przeterminowaniem) oraz stanu prawnego należności przeterminowanej (czy jest ona stwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądowym, czy stwierdzono bezskuteczność egzekucji). Im bardziej skomplikowana sytuacja prawna należności i dłuższe przeterminowanie, tym wyższa będzie prowizja firmy windykacyjnej. Wysokość prowizji może sięgać nawet 20% od wartości odzyskanej kwoty. Poza tym oprócz prowizji firmy windykacyjne pobierają opłatę wstępną.
Możliwość 4
Wierzyciel może złożyć wniosek o wpisanie dłużnika do Krajowego Rejestru Długów. Sam wpis nie przyczyni się do odzyskania utraconych pieniędzy, ale może dłużnikowi nieco „skomplikować życie” w sprawie np. zaciągnięcia kredytu, czy zakupu telefonu komórkowego.
Komornik, wobec bezskuteczności czynności egzekucyjnych podejmie decyzję o umorzeniu postępowania (art. 823 - 825 k.p.c.), co wcale nie musi oznaczać pozbawienia wierzyciela szans na odzyskanie własnych pieniędzy.
W każdym czasie, pomimo bezskuteczności wcześniej prowadzonej egzekucji, wierzyciel ma prawo wystąpić z kolejnym wnioskiem o wszczęcie egzekucji. Może się wówczas okazać, że dłużnik podjął zatrudnienie i można prowadzić egzekucję z wynagrodzenia.
---
http://walkafiskusowa.blospot.com/
Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl
Kryteria wyboru formy opodatkowania
Kto rozpoczyna działalność gospodarczą wie jak trudno jest wybór odpowiedniej dla swojej działalności formę opodatkowania, chcę przedstawić parę aspektów które mają na to wpływ, polecam warto przeczytać i sie zaznajomić z tematem.
Aspekt prawny
Każda osoba fizyczna także występująca jako wspólnik w spółce cywilnej rozpoczynająca działalność gospodarczą musi ją zarejestrować oczywiście przepisy wyłączają rolników, którzy nie mają obowiązku rejestrowania działalności w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego, a także wynajmowania pokoi i miejsc na ustawienie namiotów, sprzedaży domowych posiłków i świadczenia podobnych usług związanych z pobytem turystów w gospodarstwie rolnym.
W przypadku wyboru formy opodatkowania dla działalności gospodarczej jedynie osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą indywidualnie bądź w formie spółki lub uzyskujące przychody z najmu mają prawo do wyboru formy opodatkowania. Inne osoby fizyczne oraz osoby prawne i jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej rozliczają się wyłącznie na zasadach ogólnych oraz według podatku dochodowego od osób prawnych stosownie do swojego statusu.
W formie karty podatkowej mogą być tylko opodatkowani tak zwani drobni przedsiębiorcy, którzy prowadzą działalność gastronomiczną oraz także w zakresie niektórych wolnych zawodów. Uproszczoną formę rozliczania się z urzędem skarbowym stanowi ryczałt ewidencjonowany ale w tej metodzie mogą się rozliczać przedsiębiorcy prowadzący i wykonywujący niektóre wolne zawody, oraz jeśli dalej kontynuują swoją działalność a obroty nie przekroczyły kwoty 150 000 euro. Rozliczenia według podatku liniowego 19 % nie mogą wybrać jedynie osoby, które w ramach swojej działalności gospodarczej świadczą usługi na rzecz byłego pracodawcy, jakie w roku podatkowym lub w roku poprzednim wykonywały w ramach stosunku pracy u danego przedsiębiorcy.
Dochód uzyskiwany z działalności gospodarczej osób fizycznych i spółek osobowych z wyłączeniem spółek kapitałowych , jest zawsze dochodem osobistym podatnika PIT, który rozliczamy i opodatkowujemy według jednej z omówionych wcześniej metod. Wszystkie limity przesądzające o konieczności wyboru formy opodatkowania dochodu lub rodzaju prowadzonej księgowości określane są w euro i od kilku lat pozostają nie zmienione.
Działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza- oznacza działalność zarobkową: wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającej na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych. Prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art.10 ust. 1 pkt 1,2, i 4-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, przychodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów tak zwany nieograniczony obowiązek podatkowy.
Każdy krajowy podmiot gospodarczy prowadzący działalność gospodarczą na terenie Polski podlega zasadom opodatkowania obowiązującym w danym kraju. Podstawy prawne nakładania podatków w Polsce są zawarte w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 roku. Konstytucja określa między innymi, że nakładanie oraz określenie podatków może w Polsce następować tylko w formie ustawy.
Polskie prawo podatkowe przewiduje dwie formy opodatkowania dochodów działalności gospodarczej prowadzonej przez osoby fizyczne oraz spółki cywilne i osobowe tych osób. Opodatkowanie na zasadach ogólnych, którego źródłem prawa jest Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz na zasadach podatku liniowego. Podstawą opodatkowania jest w tym przypadku dochód, którego zasady wyznaczania i opodatkowania zostały przybliżone w rozdziale pierwszym. Druga forma opodatkowania dochodu z działalności gospodarczej to dwa rodzaje ryczałtu który uregulowany jest Ustawą o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Ustawa ta w odniesieniu do działalności gospodarczej dopuszcza dwie możliwości opodatkowania dochodów: karta podatkowa oraz ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, także omówionych dokładnie w rozdziale pierwszym.
Możliwość wyboru formy opodatkowania uzależniona jest od dwóch czynników: rodzaju prowadzonej działalności oraz skali prowadzonej działalności mierzonej wysokością przychodów oraz wielkością zatrudnienia. Biorąc to pod uwagę trzeba zaznaczyć że założenie ksiąg rachunkowych to znaczy prowadzenie pełnej księgowości jest obowiązkowe dla osób fizycznych, spółek cywilnych, spółek jawnych osób fizycznych, spółek partnerskich, spółdzielni socjalnych, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaż towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1 200 000 euro. Po przeliczeniu na złote jest to kwota 5 067 120 zł. Kwoty wyrażone w euro przelicza się na walutę polską według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu 30 września roku poprzedzającego rok obrotowy. Więc zanim się weźmiemy za wybór metody opodatkowania musimy się zaznajomić z przepisami jaką metodę możemy wybrać do danej działalności gospodarczej, którą zamierzamy prowadzić.
Każda osoba fizyczna także występująca jako wspólnik w spółce cywilnej rozpoczynająca działalność gospodarczą musi ją zarejestrować oczywiście przepisy wyłączają rolników, którzy nie mają obowiązku rejestrowania działalności w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego, a także wynajmowania pokoi i miejsc na ustawienie namiotów, sprzedaży domowych posiłków i świadczenia podobnych usług związanych z pobytem turystów w gospodarstwie rolnym.
W przypadku wyboru formy opodatkowania dla działalności gospodarczej jedynie osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą indywidualnie bądź w formie spółki lub uzyskujące przychody z najmu mają prawo do wyboru formy opodatkowania. Inne osoby fizyczne oraz osoby prawne i jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej rozliczają się wyłącznie na zasadach ogólnych oraz według podatku dochodowego od osób prawnych stosownie do swojego statusu.
W formie karty podatkowej mogą być tylko opodatkowani tak zwani drobni przedsiębiorcy, którzy prowadzą działalność gastronomiczną oraz także w zakresie niektórych wolnych zawodów. Uproszczoną formę rozliczania się z urzędem skarbowym stanowi ryczałt ewidencjonowany ale w tej metodzie mogą się rozliczać przedsiębiorcy prowadzący i wykonywujący niektóre wolne zawody, oraz jeśli dalej kontynuują swoją działalność a obroty nie przekroczyły kwoty 150 000 euro. Rozliczenia według podatku liniowego 19 % nie mogą wybrać jedynie osoby, które w ramach swojej działalności gospodarczej świadczą usługi na rzecz byłego pracodawcy, jakie w roku podatkowym lub w roku poprzednim wykonywały w ramach stosunku pracy u danego przedsiębiorcy.
Dochód uzyskiwany z działalności gospodarczej osób fizycznych i spółek osobowych z wyłączeniem spółek kapitałowych , jest zawsze dochodem osobistym podatnika PIT, który rozliczamy i opodatkowujemy według jednej z omówionych wcześniej metod. Wszystkie limity przesądzające o konieczności wyboru formy opodatkowania dochodu lub rodzaju prowadzonej księgowości określane są w euro i od kilku lat pozostają nie zmienione.
Działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza- oznacza działalność zarobkową: wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającej na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych. Prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art.10 ust. 1 pkt 1,2, i 4-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, przychodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów tak zwany nieograniczony obowiązek podatkowy.
Każdy krajowy podmiot gospodarczy prowadzący działalność gospodarczą na terenie Polski podlega zasadom opodatkowania obowiązującym w danym kraju. Podstawy prawne nakładania podatków w Polsce są zawarte w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 roku. Konstytucja określa między innymi, że nakładanie oraz określenie podatków może w Polsce następować tylko w formie ustawy.
Polskie prawo podatkowe przewiduje dwie formy opodatkowania dochodów działalności gospodarczej prowadzonej przez osoby fizyczne oraz spółki cywilne i osobowe tych osób. Opodatkowanie na zasadach ogólnych, którego źródłem prawa jest Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz na zasadach podatku liniowego. Podstawą opodatkowania jest w tym przypadku dochód, którego zasady wyznaczania i opodatkowania zostały przybliżone w rozdziale pierwszym. Druga forma opodatkowania dochodu z działalności gospodarczej to dwa rodzaje ryczałtu który uregulowany jest Ustawą o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Ustawa ta w odniesieniu do działalności gospodarczej dopuszcza dwie możliwości opodatkowania dochodów: karta podatkowa oraz ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, także omówionych dokładnie w rozdziale pierwszym.
Możliwość wyboru formy opodatkowania uzależniona jest od dwóch czynników: rodzaju prowadzonej działalności oraz skali prowadzonej działalności mierzonej wysokością przychodów oraz wielkością zatrudnienia. Biorąc to pod uwagę trzeba zaznaczyć że założenie ksiąg rachunkowych to znaczy prowadzenie pełnej księgowości jest obowiązkowe dla osób fizycznych, spółek cywilnych, spółek jawnych osób fizycznych, spółek partnerskich, spółdzielni socjalnych, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaż towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1 200 000 euro. Po przeliczeniu na złote jest to kwota 5 067 120 zł. Kwoty wyrażone w euro przelicza się na walutę polską według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu 30 września roku poprzedzającego rok obrotowy. Więc zanim się weźmiemy za wybór metody opodatkowania musimy się zaznajomić z przepisami jaką metodę możemy wybrać do danej działalności gospodarczej, którą zamierzamy prowadzić.
Aspekt finansowy
Aspekt finansowy jest chyba jednym z najważniejszych kryteriów, które bierzemy pod uwagę wybierając formę opodatkowania, ponieważ wysokość opodatkowania i kwoty podatku jaki przyjdzie płacić przy danej działalności gospodarczej jest podstawowym kryterium wyboru danej formy opodatkowania dlatego dopiero gdy przejdziemy już przez mozolną procedurę wybrania formy opodatkowania to musimy się też liczyć z innymi kwestiami finansowymi jej wyboru, ponieważ w zależności od wybranej metody będziemy też potrzebować programu księgowego dzięki któremu będziemy ewidencjonować naszą działalność gospodarczą a jak widać poniżej ceny programów księgowych są bardzo zróżnicowane w zależności od formy podatkowej jaką wybraliśmy, oczywiście że najwięcej zapłacimy za program dla pełnej księgowości, ale cena wynika z jego złożoności i skomplikowanych procedur ewidencyjnych. Poniżej przedstawiłam parę programów księgowych ich opis i cenę za który moglibyśmy go nabyć, w zależności jaką wcześniej formę opodatkowania wybraliśmy.
Druga ważna kwestia to czy sami będziemy prowadzić księgowość naszej firmy, trochę ryzykowny wybór chyba że mamy do tego kwalifikacji, czy zatrudnimy księgowego na etat lub część etatu do firmy, dobra rzecz mamy na miejscu pomoc w trudnych sytuacjach podatkowych i na bieżąco informację o sytuacji finansowej naszej firmy, no ale to się wiąże też z dodatkowymi obciążeniami finansowymi nie tylko pensja dla księgowego ale także opłacenie od niej ZUS-u oraz podatku dochodowego od pracownika, nie zapomnijmy także o naszym ZUS-ie jako właściciela, który jest też dla nas dużym obciążeniem finansowym. Możemy oczywiście zlecić prowadzenie spraw księgowych naszej firmy odpowiedniemu biuru rachunkowemu, poniżej przedstawiam przykładowy cennik usług biura rachunkowego, to też spory wydatek ale na pewno konieczny, bez tego prowadzenie działalności gospodarczej i rozliczanie się z urzędami będzie bardzo trudne i ryzykowne, przecież chcemy prowadzić ją zgodnie z przepisami prawnymi i podatkowymi.
Wymieniłam powyżej tylko dwa główne podstawowe czynniki, które wliczamy do kosztów prowadzenia działalności gospodarczej, ale są przecież jeszcze związane z zatrudnieniem pracowników, pomieszczeń gospodarczych i biurowych, ubezpieczeniem firmy i pozostałe, które są uwarunkowane od skali i formy działalności gospodarczej, którą zamierzamy prowadzić. Wszystkie te koszty finansowe musimy zliczyć na samym początku zanim zaczniemy prowadzić działalność gospodarczą, bo to da nam obraz czy jesteśmy wstanie wygenerować takie przychody, które umożliwią nam po odjęciu wszelakich kosztów na otrzymanie takiego dochodu, który nam umożliwi dalszy rozwój firmy a nie wpędzi w tarapaty finansowe. Jak widać wybór metody opodatkowania to poważny wybór na wielu płaszczyznach.
Aspekt informacyjny
Jedno także z podstawowych kryteriów wyboru formy opodatkowania działalności gospodarczej to aspekt informacyjny. Ponieważ wybierając najprostszą formę opodatkowania jak ryczałt od przychodów ewidencjonowanych lub karta podatkowa mamy wyłącznie informację o przychodach jakie uzyskaliśmy, są to informacje widoczne dla nas lub dla zewnętrznych instytucji lub kontrahentów. Wybierając formę działalność na zasadach książki przychodów i rozchodów, mamy już bardzo ogólne ale możliwość uzyskania informacji podstawowych o kwotach naszych kosztów:
Ø kwotę zakupu towaru,
Ø koszty uboczne zakupu towarów,
Ø kwotę wynagrodzeń,
Ø pozostałe wydatki.
Sami musimy ustalić czy dla nas jest to wystarczająca informacja a także dla zewnętrznych odbiorców i kontrahentów z którymi chcemy współpracować. Musimy ustalić jakie informację, które możemy pozyskać z ewidencji księgowej są dla nas ważne a także jakie będą potrzebne dla innych instytucji. Wiadomo, że jeśli planujemy działalność na małą skalę, jako mały podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży wraz z kwotą VAT nie przekroczyła w 2009 roku wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro to jest 5 067 000 zł., to może te informacje wymienione powyżej starczą. Lecz jeśli planujemy naszą działalność na duża skale i chcemy uzyskać jak najlepszy zakres informacyjny z ewidencji gospodarczej na temat sytuacji finansowej naszej firmy, to najlepszą metodą jest pełna księgowość, którą możemy wybrać dobrowolnie nawet jeśli nie przekraczamy limitu koniecznego do przejścia na księgi handlowe. Ponieważ racjonalne prowadzenie działalności gospodarczej wymaga zachowania przez przedsiębiorcę odpowiedniej relacji między osiągniętymi przychodami a ponoszonymi kosztami. A prowadząc pełną księgowość mamy pełny obraz rentowności czyli stanu finansowego firmy wyrażonego wynikiem finansowym osiągniętym z działalności gospodarczej.
Wynik finansowy przedsiębiorstwa jest jedna z najważniejszych miar przecież jego sprawności i kondycji finansowej. Powstaje on w rezultacie zsumowania wyników zwyczajnych jak i wyników nadzwyczajnych, które powstały w skutek jakiś nieprzewidzianych zdarzeń losowych. Najprościej mówiąc jest to różnica pomiędzy kwotą wygenerowanych przychodów oraz wartością powstałą z tego tytułu kosztów, składa on się z poszczególnych poziomów wynikowych:
Ø działalność podstawowa,
Ø działalność operacyjna,
Ø działalność gospodarcza,
Ø uwzględnienie zdarzeń nadzwyczajnych,
Ø poziom wyniku finansowego brutto.
Do podstawowych czynników, które wpływają na wynik finansowy to przecież:
Ø przychody netto ze sprzedaży produktów, towarów oraz materiałów,
Ø pozostałe przychody operacyjne,
Ø przychody finansowe,
Ø koszty działalności operacyjnej,
Ø pozostałe koszty operacyjne,
Ø koszty finansowe,
Ø saldo zysków i strat nadzwyczajnych.
Dzięki prowadzeniu naszej działalności gospodarczej przy pomocy księgi handlowej mamy pełny obraz ponoszonych przez nas kosztów, które są wyszczególnione według różnych kryteriów:
Ø według ich struktury:
§ koszty proste: koszty zaliczane do rodzajowych,
§ koszty złożone: które posiadają strukturę wewnętrzną na przykład : koszty wytworzenia jak materiały bezpośrednie, robocizna bezpośrednia itp.
Ø według ich związku z produktami:
§ koszty bezpośrednie: można je przypisać do danego produktu bezpośrednia,
§ koszty pośrednie: wspólne dla większej liczby produktów.
Ø według miejsc ich powstawania: koszty wydziałów podstawowych, koszty wydziałów zaopatrzenia, koszty wydziału zbytu itp.
Ø według związku z procesem produkcji:
§ koszty podstawowe: koszty nieodłącznie związane z procesem technologicznym,
§ koszty ogólne: koszty ponoszone dla zapewnienia sprawnego funkcjonowania jednostki gospodarczej.
Ø według zaliczenia do wyniku finansowego;
§ koszty przyszłych okresów: zwane inaczej rozliczeniami międzyokresowymi kosztów,
§ koszty danego roku: koszty poniesione w danym roku i dotyczące przychodów danego roku.
Ø według obszaru działalności: koszty zwykłej działalności operacyjnej, pozostałe koszty operacyjne, koszty finansowe.
Ø według rodzaju:
§ amortyzacja
§ zużycie materiałów i energii
§ usługi obce
§ wynagrodzenia
§ ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia na rzecz pracowników
§ podatki i opłaty
§ inne koszty rodzajowe
Same koszty rodzajowe jak dużo informacji już dostarczają dla właściciela i innych odbiorców o strukturze kosztów w firmie:
Ø według zaliczania do podstawy opodatkowania: koszty uzyskania przychodu, koszty nie będące kosztami uzyskania przychodu.
Ø według związku kosztów z przychodami; koszty wytworzenia sprzedanych produktów, wartość sprzedanych towarów i materiałów, koszty okresu.
Ø według ich związku z okresem sprawozdawczym; koszty czynne to znaczy poniesione w danym okresie sprawozdawczym, które nie SA kosztami danego okresu i ich rozliczanie nastąpi w przyszłych okresach. Koszty bierne; koszty tworzone na przyszłe przewidywane wydatki.
Dzięki danych szczegółowych, które zawarłam powyżej możemy stworzyć analizę finansową, która pokaże nam czynniki majątkowe, kapitałowe oraz finansowe, które mają największy wpływ na rezultaty, które osiągamy i chcemy osiągnąć z działalności gospodarczej i możemy wywnioskować jakie dalsze kroki musimy przedsięwzięć.
Możemy wyróżnić pięć obszarów analizy wskaźnikowej, służących ocenie:
Ø ogólnej sytuacji finansowej,
Ø płynności finansowej,
Ø zadłużenia i zdolności do obsługi długu,
Ø sprawności działania,
Ø rentowności,
Ø rynkowej wartości akcji i kapitału.
Mając taką ilość danych pozyskanych z księgi handlowej oraz sald i kont księgi głównej i pomocniczej, możemy obliczyć rentowność naszego przedsiębiorstwa oraz poszczególnych interesujących nas struktur działalności, tak jak:
Ø rentowność sprzedaży,
Ø rentowność majątku,
Ø rentowność kapitału własnego,
Ø rentowność kapitałów obcych.
Widzimy jak wielkie ma znaczenie wyboru odpowiedniej metody opodatkowania dla naszej informacji co dzieje się w naszej firmie i co i w jakich obszarach musimy zmienić. Mając dane informację, możemy szybko zareagować jeśli widzimy jakieś nie dociągnięcia w strukturze naszej działalności gospodarczej.
---
http://walkafiskusowa.blogspot.com/
Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl
Zwrot VAT za materiały budowlane
Jaka obecnie obowiązuje stawka VAT za materiały budowlane? Jak wylicza się kwotę zworotu za wydatki na budowę lub remont domu poniesione przez osoby fizyczne? Czy obowiązuje jeszcz ulga remontowa?
Stawka VAT za materiały budowlane wynosi od 01.01.2011 roku 23%. Zgodnie z ustawą o zwrocie osobom fizycznym części wydatków dotyczących budownictwa mieszkaniowego z 2006 roku, osoby te mogą żądać od państwa zwrócenia części VATu, o ile samodzielnie budują lub remontują swój dom czy mieszkanie. Zgodnie z prawem oryginały faktur VAT stanowią podstawę do wyliczenia kwoty. Wspomniana ustawa reguluje zasady zwrotu wydatków poniesionych na zakupy materiałów budowlanych przez osoby fizyczne w związku z budową czy remontem nie tylko całości budynku, lecz również jego części.
Powyższe regulacje zastępują ulgę remontowo-modernizacyjną, która już w 2003 roku została wykreślona z ustawy o podatku dochodowym, a obowiązywać przestała definitywnie w 2005 roku. Obowiązujące obecnie przepisy nadal nazywa się jednak zwyczajowo ulgą remontową.
Zwrot części VATu dotyczy - jak wspomniano wyżej - wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych. Osoba fizyczna ma prawo do zwrotu części wydatków udokumentowanych fakturami w związku z budową budynku mieszkalnego, nadbudową lub rozbudową budynku na cele mieszkalne lub przebudową budynku niemieszkalnego, jego części czy pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkalne, w wyniku których powstał lokal mieszkalny spełniający wymagania określone w odrębnych przepisach.
Osoby fizyczne mogą jednorazowo otrzymać maksymalnie zwrot ok. 20-22 tys. zł z wysokości podatku przy budowie domu oraz ok. 10 tys. zł przy remoncie mieszkania lub domu.
---
podatki online - bezpłatne porady z zakresu prawa podatkowego na stronie e-prawnik.pl
Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl
Metoda na Fiskusa
Nie bez przyczyny polski system podatkowy uznawany jest za wyjątkowo, jak na standardy europejskie, niestabilny a wręcz represyjny. Błędne decyzje urzędów skarbowych oraz wysokie ryzyko powstania zaległości podatkowych, to można powiedzieć norma, do której jesteśmy przyzwyczajeni, a jednocześnie głó... Nie bez przyczyny polski system podatkowy uznawany jest za wyjątkowo, jak na standardy europejskie, niestabilny a wręcz represyjny. Błędne decyzje urzędów skarbowych oraz wysokie ryzyko powstania zaległości podatkowych, to można powiedzieć norma, do której jesteśmy przyzwyczajeni, a jednocześnie główne źródło obaw przeciętnego podatnika, tak osoby prywatnej, jak przedsiębiorcy. W przypadku osób prowadzących biznes, ryzyko powstania zaległości podatkowej jest większe, również przez to, że błędne decyzje mogą się przydarzyć nie tylko samemu podatnikowi, ale także osobom, przy których udziale takie rozliczenia są przeprowadzane (księgowa, dyrektor finansowy a nawet doradca podatkowy).
Niejednokrotnie jednak trudno upatrywać obiektywnej winy samego podatnika czy osoby z nim współpracującej, za niezgodne z prawem dokonanie rozliczenia z należnego podatku. W gruncie rzeczy nie pozostaje w takim przypadku nic innego, niż zadanie pytania retorycznego. Kto odpowiada za to, że przepisy podatkowe w Polsce są niespójne i nieprecyzyjne?. Pytania retorycznego, bo tak naprawdę rzetelnej i uczciwej odpowiedzi na nie raczej nie uzyskamy.
Z punktu widzenia prawa, istnieje zawsze tylko jedna odpowiedź: nieznajomość prawa nie zwalnia od odpowiedzialności. A że prawo jest takie, jakie jest... Radź sobie podatniku sam.
Każdy, kto prowadzi swoja firmę, doskonale wie, jak łatwo pogubić się w gąszczu wciąż zmieniających się przepisów, jak skomplikowane są sprawy związane, np. z korzystaniem z ulg czy odliczeniami VAT. Te dwa segmenty są zresztą najbardziej „narażone” na kontrole skarbowe. Kontrole, które bywa, że prowadzą nawet do bankructwa, utraty dobrego imienia, a nawet wolności. Zwykły podatnik jest na to szczególnie narażony, bowiem nie posiada umiejętności prowadzenia sporów z urzędami, czy też nie jest w stanie dostatecznie poznać ciągle zmieniających się przepisów.
Tego typu obawy nasilają się szczególnie w gorącym okresie rozliczeń podatkowych, które przypadają na okres kwiecień – czerwiec. Wiele osób, w celu wypełnienia deklaracji podatkowej korzysta z pomocy księgowych i biur rachunkowych a przedsiębiorcy zastanawiają się nad celowością skorzystania z porady wykwalifikowanego doradcy podatkowego. Jednak usługi kancelarii podatkowych, a zwłaszcza te, związane z obroną swoich racji w sporze z izbą skarbową, do najtańszych, niestety nie należą. Oczywiście w Polsce jest wiele naprawdę dobrych i co najważniejsze skutecznych kancelarii podatkowych. Jednak, aby skorzystać z ich usług, trzeba dysponować grubym portfelem.
Generalnie rzecz biorąc, usługi prawne i pokrewne, jak na razie „zastrzeżone” są raczej dla, przynajmniej średniozamożnej części naszego społeczeństwa. Dlatego tez coraz bardziej popularne są różne rozwiązania ubezpieczeniowe, które zapewniają osobom i podmiotom ubezpieczonym pomoc wykwalifikowanego doradcy, w przypadku zaistnienia tzw. wypadku ubezpieczeniowego, czyli zdarzenia rodzącego odpowiedzialność odszkodowawczą po stronie firmy ubezpieczeniowej. Tego rodzaju ubezpieczenia, określane są z reguły mianem ubezpieczeń ochrony prawnej, a do najbardziej popularnych należą w naszym kraju ubezpieczenia zapewniające kierowcom i posiadaczom samochodów pomoc prawną na wypadek wszelkich sporów natury prawnej, wynikających z użytkowania pojazdu (np. spór z ubezpieczycielem, dealerem, postępowania sądowe wynikające z wypadków poza granicami naszego kraju, itp.). Ich prekursorem w Polsce było towarzystwo ubezpieczeniowe DAS Ochrona Prawna.
Jednak najciekawszym, moim zdaniem, produktem ubezpieczeniowym, o pokrewnych cechach, jest ubezpieczenie firmowane przez TU Allianz Polska, o oficjalnej nazwie Allianz Podatnik, zwane też potocznie Polisą na Fiskusa lub Antyfisusem.
Polisa na Fiskusa ( www.Antyfiskus.pl ), to ubezpieczenie pokrywające koszty ewentualnych sporów z organami skarbowymi, które pojawiło się w Polsce stosunkowo niedawno, bowiem w 2005 roku, jako produkt absolutnie nowatorski, nawet na europejskim rynku ubezpieczeniowym. Warto zresztą zwrócić uwagę, że do tej pory, żadne inne towarzystwo ubezpieczeniowe nie odważyło się wprowadzić podobnego ubezpieczenia do swojej oferty.
Jego ideą jest zapewnienie usługi profesjonalnego doradcy podatkowego, czyli zastępstwo pełnomocnika w trakcie trwania postępowania. Antyfiskus gwarantuje, bowiem pokrycie kosztów takiego postępowania podatkowego.
Ponieważ tym, co poprzedza wystąpienie sporu podatkowego jest zawsze kontrola i to właśnie tutaj ważą się dalsze losy podatnika, polisa ta ma zapewniać ochronę już na etapie takiej kontroli.
Największym chyba smaczkiem Antyfiskusa, jest nie sam fakt, iż polisa zapewnia pomoc licencjonowanego doradcy podatkowego, a nawet to, że obejmuje standardowo rozliczenia do 5-ciu lat wstecz, ale to, kim jest ów doradca. Jest nim mianowicie kancelaria podatkowa - Instytut Studiów Podatkowych, Modzelewski i Wspólnicy. Nazwiska prof. Witolda Modzelewskiego nie trzeba chyba specjalnie nikomu przypominać. To były wiceminister finansów i twórca polskiej ustawy o podatku VAT, który – zakładam - jak nikt inny porusza się w gąszczu przepisów podatkowych, w tym prawdopodobnie najbardziej skomplikowanej ustawy vatowskiej.
Udział tego, bez wątpienia, profesjonalnego i w powszechnej opinii - skutecznego doradcy podatkowego, ma w zamyśle autorów tego produktu ubezpieczeniowego, zagwarantować przede wszystkim wyrównanie dysproporcji w starciu: urząd skarbowy - podatnik.
Antyfiskus, skierowany tak do osób prywatnych, jak i przedsiębiorców, a nawet personalnie także do członków zarządów i księgowych, swoją rosnącą popularność „zawdzięcza” głośnym i niestety częstym aferom wynikającym z zawiłości i niespójności naszego systemu podatkowego. Choćby głośna przed kilku laty historia z pracownikami prywatyzowanego Banku Handlowego, nabywającymi akcje na preferencyjnych warunkach w ofercie publicznej, czy „nagonka” urzędów skarbowych przeciw osobom handlującym na aukcjach internetowych, a w końcu najnowsze zmiany w prawie związane z tzw. samozatrudnieniem. Na klientów firma Allianz może też liczyć m.in. wśród osób kupujących nieruchomości lub sprowadzających samochody z zagranicy (podatek VAT i akcyza) lub graczy giełdowych, mających ciągłe wątpliwości, co do sposobu rozliczania się z dochodów osiąganych z giełdy. Jeszcze więcej powodów do skorzystania z Antyfiskusa będą mieli przedsiębiorcy, zwłaszcza Ci, którzy odprowadzają VAT czy korzystają z ulg podatkowych i odliczeń.
Tekst ten pozwolę sobie zakończyć dość charakterystycznym i znamiennym cytatem z wypowiedzi udzielonej w 2005 roku przez prof. Modzelewskiego, podczas czatu na Wirtualnej Polsce.
"W sporze z władzą publiczną nie musimy być na pozycjach straconych. Powiem więcej, przewaga rządzących nad rządzonymi współcześnie wynika głównie z przewagi wiedzy. Dotyczy to zwłaszcza podatków, które tworzy, zmienia, interpretuje, nowelizuje i uchyla władza publiczna. Niech najlepszym tego przykładem będzie ponad 55 000 interpretacji urzędowych, które wydano na temat podatków przez pierwszą część tego roku. Przecież tego nikt nie jest w stanie poznać i zanalizować. Jest również oczywiste, że między interpretacjami urzędowymi oraz wyrokami sądowymi na ten temat jest wiele nieusuwalnych sprzeczności. Nikt z nas również nie dogoni prawodawcy, który wydaje rocznie, co najmniej kilkaset nowych przepisów na tematy podatkowe. Nie musimy stresować się nieznajomością tego wszystkiego, zostawmy spór zawodowcom, a ubezpieczycielowi - zapewnienie szansy”.
---
Radosław Nowak serwis www.ExtraUbezpieczenia.pl współautor serwisu www.Antyfiskus.pl
Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl
Jak odliczyć 1 procent podatku?
Rozliczamy PIT-y za ubiegły rok, więc warto przypomnieć o możliwości przekazania 1% podatku na cele charytatywne, zwłaszcza, że nie musimy już dokonywać wpłaty na konto - Urząd Skarbowy zrobi to za nas bez problemu.
Zmiana zasad wspomagania organizacji pożytku publicznego obowiązuje od 1 stycznia 2007 r., a została wprowadzona ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 217,poz.1588).
W poprzednich latach odpisu dokonywało tylko nieco ponad 7 proc. podatników. Większość osób rezygnowała z tego przywileju ze względu na skomplikowane zasady - najpierw należało wpłacić pieniądze na konto wybranej organizacji, a potem czekać, aż służby skarbowe zwrócą nam nadpłatę.
Nowe przepisy znacznie uprościły procedurę przekazywania części naszego podatku na rzecz organizacji pożytku publicznego (OPP). Obecnie nadal możemy przeznaczyć 1% z naszego podatku na rzecz wybranej fundacji czy stowarzyszenia, ale - i to jest nowość - nie musimy osobiście wpłacać pieniędzy na konto organizacji. W ciągu trzech miesięcy od złożenia PIT-u naczelnik właściwego Urzędu Skarbowego ma obowiązek odliczyć wskazaną kwotę z naszego podatku i przekazać na konto jednej, wybranej przez nas fundacji lub innej organizacji.
Swoje 1 proc. podatku możemy przekazać jedynie tej organizacji, która znajdzie się w oficjalnym obwieszczeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej ogłaszanym w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”. Aktualny wykaz liczy ponad 5600 pozycji,a został opublikowany dnia 31 grudnia 2007r. (Monitor Polski Nr 99, poz. 1078).
Jak dokonać odpisu:
1. Zdecyduj, którą organizację chcesz wspierać i sprawdź jej dane.
- pod adresem http://bopp.pozytek.gov.pl/ można wyszukać konkretną organizację podając jej nazwę, siedzibę lub numer KRS.
2. Wypełnij roczne zeznanie podatkowe
- w odpowiedniej rubryce formularz PIT (PIT-28, PIT-36, PIT 36L, PIT-37, PIT-38) wpisz nazwę organizacji oraz jej numer z Krajowego Rejestru Sądowego (KRS) i kwotę (max. 1%), którą chcesz przekazać.
3. Kompletny PIT złóż w Urzędzie Skarbowym w okresie od 1 stycznia do 30 kwietnia
- w razie nadpłaty podatku Urząd zwróci Ci przekazaną kwotę; w pozostałych przypadkach wyliczona kwota do zapłaty zostanie pomniejszona o wpłatę na rzecz pożytku publicznego.
Uwaga: Dla podatników prowadzących działalność gospodarczą, opodatkowanych w formie tzw. ryczałtu ewidencjonowanego przeznaczony jest formularz PIT-28. Tacy podatnicy składają roczne zeznanie podatkowe do końca stycznia.
Nowy mechanizm odpisu jest z pewnością prostszy, bardziej przyjazny i wygodny dla ofiarodawców. Z punktu widzenia organizacji pożytku publicznego uproszczenie procedury może przynieść potencjalnie większe wpływy – więcej osób zdecyduje się na dokonanie odpisu.
Obowiązujące przepisy wciąż formalnie zabraniają przekazania odpisu na konkretną osobę. Ta sprawa wzbudziła kontrowersje i ostatecznie Ministerstwo Finansów zgodziło się, byśmy mogli wskazać osobę, na której rzecz chcemy przekazać 1 proc. podatku, np. na leczenie lub naukę. W PIT w rubryce "Inne informacje, w tym ułatwiające kontakt z podatnikiem" wpłacający może podać np. imię i nazwisko podopiecznego fundacji, któremu chce pomóc swoją darowizną.
Uproszczony mechanizm odpisu podatkowego może jednocześnie okazać się niekorzystny dla mniejszych, regionalnych organizacji. Ich działacze obawiają się, że sponsorzy chętniej będą przekazywać swoje pieniądze dla organizacji, które znają z prasy lub telewizji, które maja fundusze na reklamę.
Lokalne stowarzyszenia, czy niewielkie fundacje muszą docierać do potencjalnych dobrodziei w inny, niekonwencjonalny sposób: poprzez publikacje w lokalnej prasie, ulotki wyjaśniające zasady odpisu wyłożone w sklepie lub u fryzjera, kontakty towarzyskie i sąsiedzkie, współpracę z biurami finansowymi itp. Muszą też wykazać się większą aktywnością i pozyskiwać wsparcie lokalnych autorytetów: księgowych, nauczycieli, lekarzy, pracowników socjalnych, księży, sołtysów, radnych czy przedsiębiorców.
Dobrym pomysłem jest tworzenie własnych stron internatowych lub zamieszczanie apeli na stronach urzędów gmin, miejscowych firm, parafii, szkół lub zaprzyjaźnionych osób. Przykładowo - w Gablotce Szkolnej można bezpłatnie publikować informacje o działalności na rzecz dzieci i młodzieży w zakresie edukacji, leczenia, wypoczynku, dożywiania, sportu itp.
Odpis podatku na cele charytatywne nie jest typową ulgą podatkową, a raczej przywilejem współdecydowania,czy chcemy wspomóc działania konkretnej organizacji na rzecz określonej grupy ludzi znajdujących się w szczególnie trudnej sytuacji życiowej lub materialnej, oraz jaką kwotą. Mechanizm ten daje nam możliwość wspierania określonych celów i zadań, które my, obywatele uznamy za ważne.
Warto przypomnieć, że skorzystanie z możliwości odpisu jest dobrowolne, a podatnik może swobodnie wybrać organizację, na którą chce przekazać swój odpis podatkowy. Niedopuszczalne jest zmuszanie kogokolwiek do przekazywania funduszy na rzecz np. fundacji firmy, czy instytucji, w której dana osoba jest zatrudniona.
Organizacje pożytku publicznego pomagają wszystkim potrzebującym, począwszy od dzieci, poprzez młodzież, osoby dorosłe na seniorach kończąc. Działają w bardzo różnych sferach, na przykład: ekologia, edukacja, pomoc społeczna, ochrona zdrowia, sport czy kultura.
Musimy uzmysłowić sobie, że jeśli nie zdecydujemy się na darowiznę, pieniądze nie zostaną w naszej kieszeni, bo będziemy musieli i tak je oddać fiskusowi - wtedy urzędnicy zdecydują na co je wydać. ---
http://www.tnij.com/1proc
Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl
środa, 20 lutego 2013
Jak księgować paragraf 302, by łatwo go pokazać w rachunku zysków i strat?
Rachunek zysków i strat (rzis) jest jednym z trzech elementów jednostkowego sprawozdania finansowego. Obejmuje ono jeszcze bilans jednostkowy i zestawienie zmian w funduszu (zzf). Sporządzasz je i przekazujesz do swojej macierzystej jednostki do dnia 31 marca b.r za rok poprzedni.
*Rzis za rok 2010* sporządza się na podstawie rozporzadzenia Ministra Finansów w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz niektórych jednostek sektora finansów publicznych z dnia 28 lipca 2006 r. (Dziennik Ustaw z 2006 r. Nr 142 poz. 1020)
Według tego rozporządzenia w księgach rachunkowych zgodnie z zakładowym planie kont obowiązywały do tej pory następujące konta:
Zespół 4 - Koszty według rodzajów i ich rozliczenie
400 - Koszty według rodzajów
401 - Amortyzacja
490 - Rozliczenie kosztów
Prawidłowe zebranie informacji do rzis zależy więc od analityki, którą masz zdefiniowaną do nich. Sprawdź czy prawidłowo masz przypisane w analityce koszty klasyfikowane do paragrafu 302 Wydatki osobowe niezaliczone do wynagrodzeń.
Występuje on w trzech pozycjach rachunku zysków i strat w części B. Koszty działalności operacyjnej:
| 1. w pozycji VI. | Ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia dla pracowników |
| 2. w pozycji VII. | Pozostałe koszty rodzajowe |
| 3. w pozycji X. | Inne świadczenia finansowe z budżetu |
W rozporządzeniu MF w sprawie klasyfikacji budżetowej w opisie tego paragrafu znajdujesz kilka pozycji. Przypiszmy te opisy do pozycji w rzis.
Do pozycji VI. Ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia dla pracowników zaliczysz koszty związane z pracownikami zatrudnionymi w jednostce:
1. świadczenia rzeczowe, wynikające z przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy (w tym profilaktyczne posiłki i napoje), oraz ekwiwalenty za te świadczenia, a także ekwiwalenty za pranie odzieży roboczej wykonywane przez pracowników,
2. zasiłki na zagospodarowanie i zasiłki osiedleniowe, z wyłączeniem zasiłków na zagospodarowanie nauczycieli,
3. dodatki mieszkaniowe i wiejskie dla nauczycieli
4. środki wydawane do spożycia pracownikom wyłącznie w czasie wykonywania pracy, bez prawa do ekwiwalentu z tego tytułu (m.in. w zakładach gastronomicznych, placówkach wyżywienia przyzakładowego, placówkach opiekuńczo-wychowawczych, zakładach dla nieletnich, służbie zdrowia, w domach pomocy społecznej, domach wczasowych, marynarzom i rybakom oraz dodatki kaloryczne wypłacane na podstawie odrębnych przepisów),
5. wartość umundurowania, jeśli obowiązek jego noszenia wynika z obowiązujących ustaw,
6. wypłaty dokonywane na rzecz twórców wynalazków, projektów racjonalizatorskich i wzorów użytkowych oraz nagrody związane z tymi projektami, a także nagrody za osiągnięcie wymiernych efektów ekonomicznych wdrażania nowych rozwiązań technicznych i organizacyjnych, będących wynikami prac badawczych,
7. wypłaty przeznaczone na pomoc zdrowotną dla nauczycieli,
Do pozycji VII. Pozostałe koszty rodzajowe zaliczysz koszty związane z pracownikami zatrudnionymi w jednostce
1. określone ustawowo: odprawy pieniężne, odszkodowania, rekompensaty lub inne świadczenia z powodu ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy albo restrukturyzacji zatrudnienia z przyczyn niedotyczących pracowników,
2. ekwiwalenty za używanie własnej odzieży i obuwia roboczego,
3. odprawy pośmiertne,
4. świadczenia przysługujące mianowanym urzędnikom państwowym w razie rozwiązania stosunku pracy, w przypadku reorganizacji urzędu lub jego likwidacji, oraz świadczenia przysługujące urzędnikom służby cywilnej w razie rozwiązania stosunku pracy, w przypadku likwidacji urzędu,
5.odszkodowania przysługujące od pracodawcy za przedmioty utracone lub uszkodzone wskutek wypadku przy pracy,
6. zasądzone i dobrowolnie wypłacone odszkodowania w sprawach o roszczenia ze stosunku pracy,
7. ekwiwalenty pieniężne za użyte przy wykonywaniu pracy narzędzia, materiały lub sprzęt, stanowiące własność wykonawcy.
Do pozycji X. Inne świadczenia finansowe z budżetu zaliczysz wydatki klasyfikowane w paragrafie 302 i koszty związane z osobami, które nie są pracownikami jednostki.
Ten sposób po raz ostatni zastosujesz do sprządzenia rzis za rok 2010.
Powyższy podział podają teoretycy. Znajdziesz go w książkach Mieczysławy Cellary i Doroty Skrzypskiej.
A co mówią praktycy?
Pierwszą rzeczą, na którą zwracają uwagę, to jest prostota i przejrzystość księgowań. W zasadach, które przyjmują przypisują jeden paragraf do jednego konta. To wynika również z możliwości ewidencji, jakie dają systemy F-K. Jeden paragraf do jednego konta.
Skarbnik Bychawy Elżbieta Dworak w zasadach dla swoich jednostek przyjmuje, że par.302 pokazywany jest w pozycji VI. Ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia dla pracowników. Pozostałe przypadki występujące w opisie paragrafu 302 w jej jednostkach nie występują.
Zgodnie z obecnie obowiązującym rozporzadzeniem MF z dnia 5 lipca 2010 r. (Dziennik Ustaw z 2010 r. Nr 128 poz. 861) w nowym zakładowym planie kont będziesz mieć konta syntetyczne zdefiniowane zgodnie z potrzebami sprawozdawczości finansowej, które już z samej nazwy powiązane będą z pozycjami kosztów w rzis.
Zespół 4 - Koszty według rodzajów i ich rozliczenie
400 - Amortyzacja
401 - Zużycie materiałów i energii
402 - Usługi obce
403 - Podatki i opłaty
404 - Wynagrodzenia
405 - Ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia
409 - Pozostałe koszty rodzajowe
490 - Rozliczenie kosztów
Księgowanie na tak zdefiniowanym planie kont powinno bardzo ułatwić ci sporządzanie rzis w przyszłości czyli już za 2011 rok.
Chcesz wiedzieć więcej? Chcesz wiedzieć jakie są najlepsze praktyki innych praktyków?
---
Na to pytanie i wiele innych odpowiedzą ci Barbara Szumocka, autorzy i czytelnicy strony http://SkarbnikGminy.pl
Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl
Egzamin księgowy - na czym polega?
Certyfikat księgowy można uzyskać na dwa sposoby. Certyfikat może otrzymać osoba z dwuletnią praktyką (jeżeli zda egzamin), lub osoba, która legitymuje się odpowiednim wykształceniem z rachunkowości oraz trzyletnią praktyką.
Egzamin na certyfikat księgowy trwa cztery godziny i składa się z trzech bloków tematycznych:
1. rachunkowość: 30 pytań testowych i sześć zadań sytuacyjnych, za które można otrzymać maksymalnie 130 punktów;
2. podatki: 10 pytań testowych i cztery zadania sytuacyjne, za które można maksymalnie zdobyć 60 punktów;
3. ubezpieczenia społeczne oraz podstawy prawa cywilnego i gospodarczego:10 pytań testowych i trzy zadania sytuacyjne, za które można otrzymać maksymalnie 40 punktów.
Aby zdać egzamin, z każdego z bloków trzeba otrzymać co najmniej 60 % maksymalnej liczby punktów.
Za poprawną odpowiedź kandydat otrzymuje dwa punkty. Za brak odpowiedzi zero punktów. Natomiast zła odpowiedź oznacza jeden punkt ujemny.
Kandydaci mogą również używać wszystkich urządzeń ułatwiających liczenie, np. kalkulatora, oprócz takich, które posiadają funkcje gromadzenia, przetwarzania i przenoszenia danych.
Praca jest anonimowa i podanie na niej imienia i nazwiska unieważnia egzamin.
Otrzymanie certyfikatu ministra finansów w przypadku zdania egzaminu uzależnione jest od posiadania odpowiedniego wykształcenia i zdobycia co najmniej dwuletniej praktyki w księgowości.
Akty prawne wchodzące w skład testu na certyfikat księgowy:
Kodeks pracy, Kodeks cywilny, ustawa o podatkach i opłatach lokalnych, ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych, ustawa o podatku od spadków i darowizn, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawa o podatku leśnym, ustawa o podatku rolnym, ustawa o podatku od towarów i usług, ustawa o podatku akcyzowym, ustawa o opłacie skarbowej, ustawa o rachunkowości, ustawa o fundacjach.
---
Na ArsLege znajdziesz przykładowe testy na certyfikat księgowy!
Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl
Doradcy Podatkowi
Artykuł dotyczący doradców podatkowych, ich uprawnień, wiedzy, możliwości oraz przewagi nad księgowymi. Zapraszamy do lektury artykułu. Zawiera on wiele przydatnych informacji.
Od roku 1989 każdy podatnik ma obowiązek samodzielnego obliczania podatku. Wcześniej obowiązek ten spoczywał na administracji podatkowej. Zmiana oznacza, iż podatnik musi sam stosować prawo podatkowe i ponosić za swoje czyny odpowiedzialność. Z pomocą mogą przyjść podatnikowi doradcy podatkowi.
Doradca podatkowy jest wolnym zawodem zaufania publicznego. Doradztwo podatkowe regulowane jest ustawą, a wykonywane może być jedynie przez osoby fizyczne znajdujące się na liście doradców podatkowych Krajowej Izby Doradców Podatkowych lub osoby prawne znajdujące się w rejestrze prowadzonym przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.
Kandydaci na doradców podatkowych podchodzą do egazminu państwowego, składającego się z 2 części (pisemnej i ustnej). Zdanie egzaminu jest warunkiem koniecznym w celu wykonywania czynności doradcy podatkowego. Każdy podmiot wykonujący takie czynności bez uprawnień podlega karze grzywny.
Zawód doradcy podatkowego nie jest w Polsce znany i często utożsamiany jest z biurem rachunkowym. Ma on jednak dużo większe uprawnienia. Czynności, które może wykonywać jedynie doradca podatkowy to m.in. udzielanie porad dotyczących obowiązku podatkowego, prowadzenie ksiąg podatkowych, sporządznie deklaracji podatkowych. Doradcy podatkowi mogą występować jako pełnomocnik w sprawach związanych z obowiązkiem podatkowym. Doradcy podatkowi są również uprawnieni do świadczenia usługi prowadzenia księgi rachunkowej. Doradcy podatkowi mogą również przeprowadzić audyt finansowy w firmie.
Doradcy podatkowi zobowiązani są do zawarcia umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej z tytułu wykonywania zawodu.
Doradcy podatkowi potrafią nieraz uchronić od kłopotów. Klienci nie są z reguły świadomi swoich praw i obowiązków. Doradca podatkowy może zapewnić pełną obsługę w zakresie rachunkowości oraz podatków. Szczególnie przydatny może okazać się dla przedsiębiorców gubiących się w gąszczu przepisów.
--- Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl
poniedziałek, 18 lutego 2013
Podatki, a nasze poczucie wolności
Podatki uczciwe powinny być równe i powszechne ,a przy tym tak konstruowane ,żeby nie powodować żadnych form służebności lub niewolnictwa.Tyle mówi teoria ,a jaka jest rzeczywistość ?
"Zasada powszechności, która powinna obowiązywać w podatkach, nie ma zastosowania w naszej praktyce. Zaprzecza jej progresja. Podobnie jest z równością. Od stuleci teoretycy zastanawiają się, czym jest równość w podatkach. Moim zdaniem, należy traktować ją dosłownie, jako równy dla wszystkich podatek liniowy" – podkreśla dr Piotr Sokół, specjalista w zakresie prawa podatkowego.
CZY SPRAWIEDLIWIE ZNACZY RÓWNO
Podatek to przymusowe przeniesienie własności, uzasadnione potrzebą finansowania działalności państwa. Świadczenie to zmniejsza nasz dochód, więc ogranicza naszą wolność. "Dlatego trzeba znaleźć dla podatków dobre moralne uzasadnienie, inaczej przeradzają się one w zwykły rabunek" - przekonuje Sokół.
„Podatki są świadczeniem ogólnym, a zatem nie mogą być powiązane z żadnym konkretnym wydatkiem sfery finansów publicznych. Pieniądze z podatków trafiają do budżetu jako suma. Nie ma żadnego sposobu, żeby skontrolować, które pieniądze na co zostały przeznaczone, na przykład - że kwota uzyskana dzięki likwidacji 50 proc. kosztów uzyskania przychodu zostanie przekazana na wspieranie polskiej nauki” – mówi dr Piotr Sokół.
Zdaniem Sokoła, pięćdziesięcioprocentowe koszty uzyskania przychodów nie powinny być przywilejem wybrańców i należałoby zwiększyć krąg beneficjentów tej konstrukcji. „Każdy w swojej pracy wykonuje „dzieła”, a twórcą jest zarówno kompozytor, jak i ten, kto dmie w puzon” – tłumaczy ekspert.
PODATKOWY DOPUST BOŻY
Większość specjalistów zgadza się w jednym: naturalnym i racjonalnym zachowaniem podatnika jest zrobić wszystko, żeby podatku nie zapłacić. Samo niepłacenie podatków jest jednak przestępstwem pospolitym.
Sokół każe nam zastanowić się nad najdawniejszymi źródłami, w których poruszano tematykę podatkową. Przypomina, że już w Piśmie Świętym zapisano „pogłówne” - „dopust boży”, z którym należy się pogodzić.
„Ów biblijny podatek, czyli dziesięcinę, można przyrównać do podatku liniowego w wysokości 10 proc. uzyskanego dochodu” – uważa specjalista.
Sfera podatkowa jednak, nie tylko zdaniem ekspertów, może stanowić pole do nadużyć dla władzy. Nie ulega wątpliwości, że niesprawiedliwe odbieranie czyjejś własności jest kradzieżą. "Skoro tak, jak można się pogodzić z progresywną skalą podatkową?" – zastanawia się Sokół.
„Biblia nie zaleca redystrybucji, polegającej na pobieraniu własności od bogatych i przekazywaniu jej biednym. Realia mają się zatem nijak do świętych zapisów. Być może jest to usankcjonowanie niepłacenia takich podatków, jakich żąda od nas współczesny system podatkowy?” – żartuje doktor.
GĘŚ SPOSOBEM SKUBANA
Sokół chciałby, aby w polskim systemie podatkowym funkcjonowała zasada jawności wszystkich obciążeń.
„Musimy wiedzieć, ile rzeczywiście płacimy fiskusowi. Trzeba powiedzieć ludziom, że dług publiczny oznacza podatek, że inflacja oznacza podatek, że podatkiem jest każda danina pieniężna, choćby określono ją nazwą, która z podatkami wcale się kojarzy” - wylicza.
Ekspert przywołuje opinie teoretyków, którzy postulowali istnienie jednego tylko podatku.
„W XVII wieku wprowadzono taką zasadę w życie; był to podatek od ziemi. W latach 50. ubiegłego stulecia miał to być podatek obrotowy” - przypomina.
Według Sokoła jednak, teoria jednego podatku jest nie do zaakceptowania przez społeczeństwo ponieważ, biorąc pod uwagę potrzeby współczesnego państwa, podatek taki musiałby być ogromny.
„Zgodnie z zasadą, że +gęś tak trzeba skubać, aby jak najmniej wrzeszczała+, lepiej wprowadzać dużo obciążeń mniejszych, a najlepiej jeszcze tak je zagmatwać, żeby nikomu nie chciało się podatków sumować” – mówi doktor.
Dodaje, że o prawdziwej skali obciążeń fiskalnych świadczy „dzień wolności podatkowej”. W naszym kraju ten dzień przypada w czerwcu (22 czerwca w 2005 r.), co oznacza, że przez pół roku pracujemy wyłącznie na potrzeby budżetu naszego państwa.
NUDA NA BERMUDACH
„Finanse publiczne definiują potrzeby człowieka jako pożądanie pewnych wartości. Potrzeby te są nieograniczone, w przeciwieństwie do możliwości ich zaspokojenia” – wyjaśnia Sokół.
„Choć władza pewne potrzeby nam narzuca (np. w zakresie obronności czy bezpieczeństwa), to jednak dzięki podatkom realizujemy swoje potrzeby i prawa: prawo do życia, wolności, posiadania. A alokacja dóbr publicznych, służąca spełnianiu tych potrzeb, polega na zabraniu jednym i sfinansowaniu wszystkim” - dodaje.
Doktor widzi drogę ucieczki z tak zorganizowanego państwa, na przykład do oazy podatkowej. „Ale co można robić przez cały rok na Bermudach? W końcu każdy by się tam znudził. Pozostaje nam akceptacja tego, co mamy” – konstatuje żartobliwie.
COŚ JEDNAK DA SIĘ ZROBIĆ
Rozważania nad wolnością w sferze podatków prowadzą Sokoła do następujących wniosków: dobry system podatkowy, realizujący naturalne prawa człowieka (w tym prawo do wolności), powinien opierać się na zasadzie równomierności, pewności, niezmienności, dogodności i taniości. VIII-wieczną zasadę równomierności najlepiej, zdaniem specjalisty, oddawałby „biblijny podatek liniowy” odpowiadający dawnej „dziesięcinie”.
Aby jednak nie stawiać wyłącznie niemożliwych do zrealizowania postulatów, doktor mówi także o kilku kwestiach, które da się zmienić na polskim gruncie.
W jego opinii, pewność podatku uwarunkowana jest niezmiennością jego konstrukcji w czasie roku podatkowego. Dogodne płacenie podatku polega na opłacaniu go w dogodnym dla podatnika momencie.
„Ponieważ z punktu widzenia podatnika żaden moment nie jest po temu dogodny, teoretycy mówią o chwili, kiedy podatnik ów ma dochód” – mówi Sokół.
Tani jest taki podatek, którego pobór jest niedrogi. Gwarantuje to właściwa organizacja aparatu skarbowego i dobrze napisane prawo. Tego, zdaniem Sokoła, w Polsce brakuje.
„VAT, w założeniu prosty, w Polsce jest skrajnie skomplikowany. To istny prawny potwór podatkowy, dzięki któremu dobrze funkcjonują tylko rzesze radców prawnych i księgowych” – twierdzi ekspert.
Mówiąc o prawie, Sokół podkreśla również wagę właściwego sądzenia podatników. Jego zdaniem, wyroki w sprawach skarbowych powinny zapadać w standardowym trybie, po udowodnieniu winy. Nie wolno sankcjonować karania wyprzedzającego, a taka jest praktyka organów podatkowych.
Doktor nie obawia się twierdzić, że zmuszanie do zapłaty przed procesem, choćby było to prawnie usankcjonowane, łamie owo podstawowe prawo człowieka - prawo do wolności.
* * *
Wykład dra Piotra Sokoła pt. „Podatki a wolność” odbył się 7 czerwca 2006, jako ostatni w cyklu wykładów otwartych na Wydziale Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego.
PAP - Nauka w Polsce, Karolina Olszewska
---
Portal finansowy -aktualizacje co 15 minut.
Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl
Limity w zakresie obowiązku prowadzenia ksiąg podatkowych oraz ryczałtu ewidencjonowanego
Obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych ustala się na podstawie przychodu netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy.
Obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych ustala się na podstawie przychodu netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy. Limit zwalniający z tego obowiązku określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 1994 r. Nr 121, poz. 591) oraz ustawa o PIT. Obecnie jest to 1.200.00 euro, co po przewalutowaniu daje nam kwotę 5.067.120 zł. Zgodnie bowiem z art. 3 ust. 3 ustawy o rachunkowości i art. 24a ust. 6 ustawy o PIT kwotę limitu 1.200.00 euro przelicza się na złote, po średnim kursie ogłoszonym przez Narodowy Bank Polski na dzień 30 września roku poprzedzającego rok obrotowy (podatkowy). Tego dnia średni kurs euro wynosił 4,2226 zł. Dla przypomnienia, do 22 sierpnia 2008 roku górna granica przychodu objęta zwolnieniem wynosiła 800.000 euro.
Reasumując, do prowadzenia ksiąg rachunkowych zobligowane są te podmioty, które uzyskały w poprzednim roku podatkowym (obrotowym) przychody równe lub wyższe od kwoty limitu.
Podobnie jak tym roku, tak w roku następnym limit dla ryczałtu wyniesie 150.000 euro. Dla wyliczenia kwoty w polskiej walucie stosuje się takie same zasady jak przy wyliczaniu limitów dla PIT i CIT. Średni kurs euro 1 października 2009 roku wyniósł 4,2228, to oznacza, że w 2010 roku limit dla ryczałtu ewidencjonowanego będzie o 126.800 zł wyższy i wyniesie 633.420 zł.
Warto dodać, że niezależnie od przewidywanych przychodów, każdy rozpoczynający działalność gospodarczą może jako formę opodatkowania wybrać ryczałt. Jeżeli nie wybierze tej formy opodatkowania będzie zobowiązany do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Kolejna okazja na zmianę formy opodatkowania nadarzy się w styczniu.
---
World Class Manufacturing VAT EU
Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl
Abolicja podatkowa
Od miesięcy słyszy się w mediach o tym, że władze naszego kraju planują wprowadzenie abolicji podatkowej dla osób, które pracując za granicą nie rozliczały się przed polskim fiskusem z osiągniętych dochodów. Z początkiem kwietnia rząd przedstawił nawet projekt ustawy abolicyjnej, jej założenia i cel... Od miesięcy słyszy się w mediach o tym, że władze naszego kraju planują wprowadzenie abolicji podatkowej dla osób, które pracując za granicą nie rozliczały się przed polskim fiskusem z osiągniętych dochodów. Z początkiem kwietnia rząd przedstawił nawet projekt ustawy abolicyjnej, jej założenia i cele jakie zamierza z jej pomocą osiągnąć. Jednak już w dniu przedstwienia projektu pewne było, że ustawa nie wejdzie w życie przed końcem okresu składania rozliczeń za rok 2007, w związku z czym podatnicy osiągający dochody za granicami kraju a mający obowiązek składania rozliczeń podatkowych w Polsce, zobowiązani byli do dokonania rozliczeń na dotychczas panujących zasadach.
Obecnie w rozliczaniu dochodów osiąganych z pracy najemnej za granicą stosuje się dwie metody unikania podwójnego opodatkowania - metodę wyłączenia z progresją oraz metodę proporcjonalnego odliczenia. Z zapowiedzi wynika, że ustawa ma zrównać sytuację osób, które rozliczają się według metody proporcjonalnego obliczenia z sytuacją tych, którzy mają obowiązek rozliczać się metodą wyłączenia z progresją - różnica w kwocie podatku będzie podlegać umorzeniu. Abolicja sprawi, że umorzenie zaległego podatku oraz odsetek będą mogły uzyskać osoby, które nie dopełniły obowiązku złożenia rozliczenia podatkowego w Polsce. Osoby, które dokonały stosownych rozliczeń zgodnie z obowiązującym prawem będą mogły zwrócić się do urzędu skarbowego o zwrot zapłaconego podatku. ---
alexandrus
Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl
Jaki podatek od sprzedaży mieszkania?
Jaki podatek od sprzedaży mieszkania?
Autorem artykułu jest Damian ŻukiewiczPrzez ostatnie lata nasi posłowie nie mogli się zdecydować i aż dwukrotnie zmieniali przepisy dotyczące podatku od sprzedaży nieruchomości mieszkalnych.
Podatki o których mowa dotyczą tylko nieruchomości sprzedanych wcześniej niż 5 lat od daty nabycia. Te 5 lat to z reguły dłuższy okres (max. 6 lat) ponieważ liczymy je do końca roku kalendarzowego w którym one mijają.
Dla przykładu, jeśli kupiłeś mieszkanie 2 lutego 2005r, to realne 5 lat od daty nabycia mija dokładnie 2 lutego 2010r., dla urzędu skarbowego jednak 5 lat minie dopiero 1 stycznia 2011r., więc jeśli chcemy całkowicie zapomnieć o podatku od sprzedaży nieruchomości, musimy w tym przypadku z jej zbyciem zaczekać do stycznia 2011r.
Istnieją inne sposoby, które legalnie umożliwiają nam niepłacenie podatku od sprzedaży. O możliwościach tych mówią nam właśnie 3 różne przepisy. Każdy z nich dotyczy nieruchomości nabytych w innym okresie.
Przypadek 1.
Jeśli kupiłeś mieszkanie przed końcem 2006 roku, sprzedając je będziesz musiał uiścić podatek w wysokości 10% od ceny sprzedaży zapisanej w akcie notarialnym. Jeśli jednak w ciągu 2 lat od dnia sprzedaży, przeznaczysz środki uzyskane ze sprzedaży na cele związane z nieruchomościami mieszkalnymi np. zakup innego mieszkania, zakup działki budowlanej, zakup lub budowę domu, remont własnego mieszkania czy domu, to podatku nie zapłacisz.
Nie zapłacisz ani złotówki podatku jeśli na cele związane z nabyciem lub remontem nieruchomości mieszkalnych przeznaczysz całą kwotę, którą otrzymałeś ze sprzedaży swojej nieruchomości. W wypadku gdy sprzedałeś mieszkanie za 250,000 zł., a następnie w ciągu 2 lat nabyłeś inne mieszkanie za cenę 200,000 zł. i dodatkowo zrobiłeś w nim remont na który wydałeś 30,000 zł., to do rozliczenia z urzędem skarbowym pozostanie Ci jeszcze dokładnie 20,000 zł. i właśnie od tej sumy zapłacisz 10% podatek, czyli w tym wypadku 2,000 zł.
Co ważne, musisz pamiętać, żeby poinformować fiskusa o zamiarze korzystania ze zwolnienia podatkowego w ciągu 14 dni od daty sprzedaży nieruchomości, składając w urzędzie skarbowym stosowne oświadczenie.
Przypadek 2.
Dla mieszkań nabytych w latach 2007-2008 zmieniono zasady obliczania kwoty do opodatkowania i wprowadzono podatek od dochodu uzyskanego ze sprzedaży. Dochodu, czyli różnicy między ceną za jaką sprzedałeś i za jaką nabyłeś mieszkanie. Dodatkowo dochód może być pomniejszony o udokumentowane wydatki na dodatkowe remonty. Stawka podatku w tym przypadku wynosi 19%.
Przykładowo jeśli w czerwcu 2007 roku kupiłeś mieszkanie w Nysie za cenę 300,000 zł., a sprzedałeś je w marcu 2010 roku za cenę 450,000 zł. to podatek należny fiskusowi wynosił będzie 19% od Twojego zysku, czyli od kwoty 150,000 zł., co w tym konkretnym wypadku daje nam 28,500 zł. podatku do zapłacenia. Jak wcześniej wspomniałem kwotę do opodatkowania można pomniejszyć jeszcze o koszty remontów Twojej inne nieruchomości mieszkalnej. Dodatkowo wprowadzono tak zwaną „ulgę meldunkową". Jeśli więc byłeś zameldowany w sprzedawanym mieszkaniu (domu) przez co najmniej 12 miesięcy, nie zapłacisz ani grosza podatku.
Przypadek 3.
Dla mieszkań nabytych od 1 stycznia 2009 stawka podatku nadal wynosi 19%, a podstawą opodatkowania jest dochód ze sprzedaży (cena sprzedaży minus cena zakupu), jednak w związku z likwidacją obowiązku meldunkowego wprowadzono zwolnienie podatkowe podobne do tego, jakie obowiązywało przed 2007 rokiem.
A zatem jeśli w ciągu 2 lat od daty sprzedaży mieszkania wydasz pieniądze na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych (w tym także na spłatę kredytu mieszkaniowego), podatku nie musisz płacić. Podobnie jak poprzednio, o zamiarze skorzystania z ulgi musisz poinformować urząd skarbowy.
Jak pisałem na początku, nie zapłacisz żadnego podatku z tytułu sprzedaży mieszkania czy domu, jeśli byłeś jego właścicielem co najmniej 5 lat (5 lat kalendarzowych).
Jeśli ustawodawca nie zmieni swoich ostatnich przepisów to z tych opisanych powyżej już niedługo będzie obowiązywał tylko ten ostatni. I całe szczęście, bo nic tak nie zniechęca do działania (szczególnie potencjalnych biznesmenów) jak skomplikowane przepisy podatkowe.
Na blogach i forum Przyjaznych Inwestorów możesz znaleźć konkretne przykłady płacenia i niepłacenia podatku od sprzedaży nieruchomości. Przedstawiają go na przykładach z życia wziętych osoby, które zajmują się na co dzień inwestowaniem w nieruchomości.
Damian Żukiewicz
---
nieruchomości Nysa
Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl
Jakie składki ZUS dla Przedsiębiorców po nowelizacja ustawy...
Po 3 latach funkcjonowania pracy nakładczej umożliwiającej płacenie niższych składek ZUS osobom prowadzącym działalność gospodarczą – wydawać by się mogło – że ostatnia furtka zostanie zamknięta.
Osoba, która dotychczas wykonuje pracę nakładczą i jednocześnie prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, zapłaci składki społeczne od podstawy równej co najmniej najniższej podstawie wymiaru składek dla osób prowadzących firmę (1770,82 zł, tj. 60% średniej płacy). Obecnie istnieje możliwość wyboru, z którego tytułu chce podlegać obowiązkowym ubezpieczeniom. Poza składką w pełnej wysokości Przedsiębiorcy zapłacą również składkę zdrowotną od przychodów z chałupnictwa. Będą także mogli odprowadzać dobrowolnie pełne składki z obu działalności.
Ale od początku...
W przypadku, gdy jedna osoba spełnia warunki do objęcia obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowym na kilku różnych podstawach (np. umowy o pracę nakładczą oraz prowadzenia działalności gospodarczej) występuje tzw. zbieg tytułów ubezpieczeń. Kilka podstaw do zgłoszenia do ubezpieczeń, może oznaczać zwolnienie z obowiązku opłacania składek z niektórych tytułów. Art. 9 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych stanowi, że osoba spełniająca warunki do objęcia obowiązkowo ubezpieczeniami społecznymi z kilku tytułów jest ubezpieczona z tego tytułu, który powstał najwcześniej. Może ona jednak dobrowolnie na swój wniosek być objęta tymi ubezpieczeniami także z pozostałych, wszystkich lub wybranych tytułów lub zmienić tytuł do ubezpieczeń (poprzez złożenie dokumentu ZUS ZUA ze wskazaniem odpowiedniego kodu tytułu do ubezpieczeń i daty powstania obowiązku ubezpieczeń). Wśród kilku tytułów do ubezpieczeń wymienionych w art. 9 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych znajdujemy osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą oraz osoby wykonujące pracę nakładczą. Dalsze przepisy ustawy nie wskazują minimalnej kwoty wynagrodzenia, które musi otrzymać osoba wykonująca pracę nakładczą, aby podlegać obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym z tytułu wykonywania pracy nakładczej, ani z tytułu jednoczesnego prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, tak jak to ma miejsce w przypadku pracowników, czy też zleceniobiorców.
Określony przez ustawę zbieg tytułów do ubezpieczeń społecznych powodował, że wśród Przedsiębiorców, prowadzących własne firmy znajdowali się tacy, którzy posiadali dodatkowe źródło dochodu właśnie z pracy nakładczej. Sytuację prawną osób wykonujących pracę nakładczą normuje Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 31 grudnia 1975 r. w sprawie uprawnień pracowniczych osób wykonujących pracę nakładczą.
Praca nakładcza
Praca nakładcza to pewna niestandardowa forma zatrudnienia polegająca na tym, że osoby zatrudnione na tej podstawie mogą wykonywać powierzoną im pracę w domu lub w lokalu Nakładcy w dowolnie ustalonym czasie, samodzielnie lub przy pomocy rodziny (bez bieżącego nadzoru Nakładcy). Z tytułu zatrudnienia Nakładca zobowiązany jest do odprowadzania należnych składek z wypłacanego wynagrodzenia, zaś Wykonawca – oprócz stosownego wynagrodzenia z tego tytułu, posiada ubezpieczenie ZUS. Nie jest ona zatrudnieniem w rozumieniu przepisów kodeksu pracy, a tym samym jej Wykonawca (podobnie jak w umowie o dzieło) nie jest Pracownikiem. Jednak sytuacja prawna tych osób jest bardzo zbliżona do statusu Pracowników. Rozporządzenie Rady Ministrów z 31 grudnia 1975 r. w sprawie uprawnień pracowniczych osób wykonujących pracę nakładczą w szerokim zakresie odsyła bowiem do przepisów kodeksu pracy, nakazując ich odpowiednie stosowanie.
Elementami odróżniającymi umowę o pracę nakładczą od umowy o pracę są: samodzielność Wykonawcy w określaniu czasu i sposobu wykonania pracy, możliwość powierzenia wykonania pracy osobie trzeciej oraz brak podporządkowania Nakładcy w wykonywaniu bieżących zadań.
Podobieństwo umowy o pracę nakładczą z umową o pracę polega na odpowiednim stosowaniu wobec Wykonawcy niektórych przepisów prawa pracy. Chodzi o regulacje dotyczące: urlopu macierzyńskiego, wymiaru urlopu wypoczynkowego (także odwołania z urlopu, jego przesunięcia, planu urlopów i ekwiwalentu), ochrony wynagrodzenia za pracę, wynagrodzenia chorobowego, prac szczególnie uciążliwych dla kobiet, świadectwa pracy, zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, odprawy pośmiertnej, odpowiedzialności wykonawcy za szkody, czy też ciągłości ubezpieczenia do emerytury.
Korzyści wynikające z tytułu dodatkowego zatrudnienia Przedsiębiorcy w oparciu o pracę nakładczą
1.Zwolnienie z obowiązku opłacania pełnych składek ZUS z działalności gospodarczej
Przedsiębiorcy realizujący pracę nakładczą opłacają jedynie obowiązkową składkę na ubezpieczenie zdrowotne z tytułu prowadzonej działalności w wysokości 212,78 zł. Składki na ubezpieczenia społeczne zostają odprowadzone z wynagrodzenia Pracownika, realizującego pracę nakładczą.
2.Dodatkowe źródło dochodu
Pracownikowi – w tym również Przedsiębiorcy – wykonującemu pracę nakładczą przysługuje stosowne wynagrodzenie w wysokości co najmniej 50% najniższego wynagrodzenia (tj. 380 zł brutto). Daje to bezpieczeństwo wpływu comiesięcznych stałych dochodów.
3.Możliwość uzyskania korzystnych form opłacania składek ZUS dla osób prowadzących działalność gospodarcząPrzedsiębiorca opłacający do tej pory składki na ZUS w pełnej wysokości 783,34 zł, a posiadający dodatkowe zatrudnienie, może dokonać optymalizacji składek i opłacać do ZUS jedynie składkę zdrowotną – 212,78 zł. Korzystając ze zbiegu ubezpieczeń, zgodnie z prawem i przepisami obowiązującymi obecnie w Polsce, Przedsiębiorca może dokonać przerejestrowania w ZUS i wskazać, iż od daty przerejestrowania, ze swojej działalności będzie opłacał już tylko obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne, natomiast wszystkie pozostałe składki na ubezpieczenia społeczne będą opłacane z drugiego tytułu - składki będą opłacane przez nakładcę, który każdego miesiąca będzie je naliczał od uzyskanego miesięcznego wynagrodzenia.
4.Oszczędności w zakresie kosztów ZUS
Powstałe w procesie optymalizacji składek ZUS oszczędności można odłożyć z myślą o przyszłej emeryturze na konto, lokatę bankową, w fundusze TFI, bądź w jakikolwiek inny sposób, umożliwiający praktyczne ich wykorzystanie.
5. Okres pracy nakładczej wlicza się do stażu składkowego, niezbędnego do uzyskania prawa do emerytury.
6. Praca nakładcza może być wykonywana przy pomocy członków rodziny lub innych domowników pozostających z nim we wspólnym gospodarstwie domowym. Wykonawca sam ustala sobie zarówno czas pracy, jak i sposób pracy, co oznacza, iż w tym zakresie nie podlega kontroli Nakładcy.
7. Wiele rozwiązań prawnych chroniących Wykonawcę zarówno z punktu widzenia trwałości zatrudnienia, jak i ochrony jego zdrowia i życia jest gwarancją bezpieczeństwa wynikającego z tej formy zatrudnienia.
Zmiana przepisów
Wnioskodawcą projektu ustawy o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych jest Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej.
Jak wspomniano wcześniej – dziś osoba prowadząca działalność gospodarczą wykonująca jednocześnie umowę o pracę nakładczą, ma prawo wyboru z którego tytułu chce podlegać ubezpieczeniom społecznym obowiązkowo. Ma to miejsce także wówczas, gdy podstawa wymiaru składek z umowy o pracę nakładczą jest wielokrotnie niższa od podstawy wymiaru składek z działalności.
Często jednak Przedsiębiorcy zawierają fikcyjne umowy o pracę nakładczą, przewidujące niewielkie lub wręcz znikome wynagrodzenie (stanowiące podstawę wymiaru składek), w celu opłacania jak najniższych składek. Nowelizacja zakłada, że każda z tych działalności będzie bowiem stanowiła odrębny tytuł do ubezpieczenia w ZUS. Będzie można też odprowadzać dobrowolnie pełne składki z obu tych działalności. Czyli inaczej niż teraz, gdy Przedsiębiorca wybiera jedną z nich jako podstawę do ubezpieczenia w ZUS.
Kontrowersyjne posunięcia Wnioskodawcy.
Umowa o pracę nakładczą jest umową specyficzną, o charakterze jedynie podobnym do umowy o pracę, stąd należy pozostawić ubezpieczonym decyzję o wyborze tytułu, z którego będą podlegać ubezpieczeniu. Biorąc pod uwagę obowiązujący system emerytalny oraz jego słabe funkcjonowanie i groźbę niewypłacalności ZUS-u, Przedsiębiorcy wolą samodzielnie odkładać wolne środki finansowe z myślą o emeryturze (np. IKE, fundusze FTI), aniżeli czekać na mizerną emeryturę państwową.
Czy dla Przedsiębiorców zostanie rzeczywiście zamknięta ostatnia furtka opłacania niższych składek ZUS? Tak naprawdę oceni to czas oraz zweryfikuje termin wejścia w życie nowelizacji ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
Zgoda na publikację bez zmiany linków.
---
Marta Nowostawska - portal www.maly-zus.pl
Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl
niedziela, 17 lutego 2013
Progi podatkowe w 2013 roku
W polskim systemie podatkowym obowiązuje dwustopniowa skala podatkowa. Skala to inaczej wzór określający w jaki sposób należy obliczyć wysokość podatku dochodowego, który powinien uiścić każdy podatnik. Progi podatkowe to inaczej przedziały w wyżej wzspomnianej skali.
Jak oblicza się wysokość podatku dochodowego? Zależy ona od wysokości samych dochodów uzyskanych w danym roku podatkowym. Wysokość podatku określają właśnie przedziały w skali podatkowej. Po przekroczeniu progu, dochodzi do zmiany stawki podatku, ale dotyczy to jedynie nadwyżki (kwoty po przekroczeniu progu), a nie całej kwoty.
Jak wyglądają progi podatkowe 2012? Wysokość stawej jest taka sama w roku poprzednim, a zatem mamy do czynienia z dwoma progami podatkowymi - do kwoty 85 528 zł i powyżej tej kwoty. Pierwsza grupa dochodów jest obłożona podatkiem dochodowym w wysokości 18%, druga natomiast w wysokości 32%.
Tak skonstruowana skala podatkowa zaczęła obowiązywać już od 2009 roku i w porównaniu do lat wcześniejszych jest dla nas, płatników podatku dochodowego, znacznie korzystniejsza. Powód jest prosty - wyższe podatki są naliczane jedynie od części dochodu, która przekracza próg 85 528 zł - na tą nadwyżkę nakłada się podatek 32procentowy. Cała poniższa kwota jest obłożona podatkiem niższym, 18procentowym.
Ponadto podatek wyliczony w pierwszej skali jest zmniejszany o tak zwaną kwotę wolną od podatku, która obecnie wynosi 556,20 zł.
Z kolei w sytuacji, kiedy nasze zarobki w danym roku podatkowym wyniosły mniej niż 3 091 zł, jesteśmy całkowiecie zwolnieni z obowiązku odprowadzenia podatku, jednak nadal musimy składać zeznanie podatkowe. Otrzymamy wówczas zwrot zaliczki, jaką pracodawca pobrał z naszej wypłaty na PIT.
---
Prawo podatkowe - profesjonalne porady prawne online udostępniane przez ekspertów z portalu e-prawnik.pl.
Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl
Co możemy odliczyć od podatku?
Temat rozliczeń ruszył wraz z początkiem roku kalendarzowego. Przed nami jeszcze miesiąc a w najlepszym wypadku niecałe cztery, aby rozliczyć dochody za 2012 rok.
Dobre rozliczenie to takie, które zapewni nam duży zwrot zamiast dopłat oraz ujmie wszystkie ulgi i odliczenia.
O dobrym rozliczeniu szczególnie powinni pamiętać wszyscy posiadacze firm. Dlaczego? To oni zazwyczaj muszą najwięcej zapłacić. Warto zatem tuż przed końcem każdego roku wybrać się na jakieś większe zakupy, by przy ostatniej fakturze móc jeszcze coś odliczyć od podatku.
Zakupy firmowe na fakturę to najlepszy sposób na zmniejszenie dochodu dla firmy. Jeśli mamy do czynienia z firmą, która swoją pracę opiera na pracy przy komputerze to warto może zastanowić się, czy w wyposażeniu biura nie jest potrzebny papier do drukarki w dużej liczbie egzemplarzy lub jakieś notatniki.
O czym powinniśmy pamiętać? Dla obniżenia naszego VATu nie jest ważne jak dużych zakupów dokonamy, najważniejsze to nie spóźnić się z przedstawieniem faktury.
Czego nie wliczymy do kosztów, zmniejszających nasz PIT i VAT?
Niestety w grudniu nie odliczymy już z pewnością wszystkiego co zalicza się do środków trwałych. Odpis taki będzimy mogli dokonać dopiero w styczniu. Wszelkie zakupy należy zatem dobrze przemyśleć.
Co zaliczamy do środków trwałych: przede wszystkim to, co składa się bezpośrednio na naszą firmę i stanowi jej nieodłączny element. Są to zatem wszelkie pomieszczenia składające się na naszą firmę, urządzenia i stałe wyposażenie firmy, w tym także komputery, maszyny.
Ogólnie można także powiedzieć, że środkami trwałymi w firmie jest wszystko to, co planujemy używać w naszej działalności dłużej niż rok.
Tak jest w przypadku PIT, a jak w przypadku VAT?
Tutaj panuje większa swoboda. Nie ma takiego rozdzielenia na środki trwałe i inne. Odliczyć możemy wszystko. Zwraca się tutaj raczej uwagę na rodzaj czynności, które podlegają opodatkowaniu.
Dodatkowe możliwości zmniejszenia dochodu mają tzw. mali podatnicy oraz wszyscy Ci, którzy dopiero co rozpoczęli prowadzenie swojej działalności. Trzeba jednak pilnować wszystkich kwot dotyczących rozliczeń i stawek przy których ulgi podatkowe są możliwe.
Ważne:
środki trwałe możemy odliczyć tylko wtedy, gdy łączna kwota za ich zakup nie przekracza 3500 zł.
Temat odliczeń od podatku jest dośc trudny. Tak naprawdę potrzeba fachowej pomocy księgowej by nie popełnic żadbego błędu i nie płacić później niepotrzebnych odsetek. Jedno jest pewne predzej czy później Urząd Skarbowy z pewnością dotrze to wszelkich nieprawidłowości, na to że nam się uda nie ma co liczyć.
---
http://www.vat-r.pl/narzedzia-biznesowe/wypelnij-vat-r-online
Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl
Od 2013 r. nowe zasady rozliczania VAT przez małych podatników stosujących metodę kasową
Warto wiedzieć, co zmieniło się, jeśli chodzi o rozliczenie małych podatników w rozliczeniu VAT w ich przychodach i kosztach w 2013 roku. Szczególnie dotyczy prowadzących działalność gospodarczą i rozliczających się metodą kasową.
Od 1 stycznia 2013 r. zmienią się zasady rozliczania VAT przez małych podatników stosujących metodę kasową. W tym zakresie zaczną bowiem obowiązywać nowe przepisy wprowadzone ustawą z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r., poz. 1342). Zgodnie z założeniem projektodawcy, przepisy te powinny poprawić płynność finansową przedsiębiorców.
1. Status małego podatnika
Definicję małego podatnika zawiera art. 2 pkt 25 ustawy o VAT. Na podstawie tego przepisu, status małego podatnika przysługuje podmiotom:
— u których wartość sprzedaży (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro,
— prowadzącym przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającym funduszami inwestycyjnymi, będącym agentem, zleceniobiorcą lub inną osobą świadczącą usługi o podobnym charakterze, z wyjątkiem komisu - jeżeli kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzenia za wykonane usługi (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 45.000 euro.
Przeliczenia ww. limitów dokonuje się według średniego kursu NBP na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.
Limity dla małego podatnika w 2012 r. wynoszą odpowiednio 5.324.000 zł i 200.000 zł. Ze względu na spadek kursu euro w 2013 r. ulegną one obniżeniu i będą wynosiły odpowiednio 4.922.000 zł i 185.000 zł.
W praktyce możliwe więc będą sytuacje, w których mały podatnik do końca roku nie przekroczy limitu obrotów określonego na 2012 r., a mimo to utraci ten status z dniem 1 stycznia 2013 r.
| Przykład Załóżmy, że podatnik rozliczający się metodą kasową do 31 grudnia 2012 r. osiągnie obrót w kwocie 5.000.000 zł, a zatem nie przekroczy limitu obowiązującego na rok 2012 (5.324.000 zł). Oznacza to, że do końca 2012 r. ma on prawo stosować kasową metodę rozliczeń. Utrata tego prawa nastąpi od 1 stycznia 2013 r., ze względu na fakt, że limit obrotu na 2013 r. dla małych podatników obniży się do 4.922.000 zł, a kwota ta została przekroczona już w 2012 r. |
Według obecnych uregulowań - w myśl art. 21 ust. 1 ustawy o VAT - w przypadku małych podatników, którzy rozliczają podatek VAT metodą kasową, obowiązek podatkowy powstaje z dniem uregulowania całości lub części należności, nie później jednak niż 90. dnia, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Zatem brak płatności za towar czy usługę nie zwalnia małego podatnika z obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu danej transakcji.
Zgodnie z art. 21 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., w przypadku, gdy kontrahentem podatnika rozliczającego się kasowo z podatku VAT będzie inny czynny podatnik VAT, wówczas obowiązek podatkowy z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług będzie powstawał z dniem otrzymania całości lub części zapłaty. Zatem dopóki kontrahent nie ureguluje należności na rzecz małego podatnika, ten nie będzie odprowadzał podatku należnego.
| Przykład Załóżmy, że spółka z o.o. rozliczająca się z podatku VAT według metody kasowej, w dniu 10 stycznia 2013 r. dokona sprzedaży towaru na kwotę 12.000 zł. Zgodnie z umową zapłata powinna nastąpić na rachunek spółki do 30 stycznia 2013 r. W dniu 4 lutego 2013 r. na konto spółki wpłynęła część należności w wysokości 6.000 zł. Obowiązek podatkowy w stosunku do tej części zapłaty powstanie w dniu jej otrzymania, tj. 4 lutego. Natomiast w odniesieniu do pozostałej niezapłaconej części należności, obowiązek podatkowy powstanie w momencie jej uregulowania. |
| Przykład Załóżmy, że podatnik będący małym podatnikiem rozliczającym się kasowo, w dniu 14 stycznia 2013 r. dokona sprzedaży artykułów chemicznych na rzecz osoby fizycznej niebędącej czynnym podatnikiem VAT. Przyjmijmy, że 20 lutego osoba fizyczna wpłaciła 50% należności, wobec czego w tym samym dniu u podatnika powstał obowiązek podatkowy od uregulowanej części. Jeżeli do 1 lipca 2013 r. nie wpłynie pozostała część należności (tj. 50%), podatnik będzie zobowiązany do wykazania obowiązku podatkowego w tej części w deklaracji za III kwartał 2013 r. (w deklaracji za okres, w którym upłynął 180. dzień od dnia wydania towaru). |
1) dostawy towarów za pośrednictwem automatów,
2) świadczenia usług telekomunikacyjnych za pomocą żetonów, kart telefonicznych i innych jednostek uprawniających do korzystania z tych usług w systemie przedpłaconym,
3) otrzymania dotacji, subwencji oraz innych dopłat o podobnym charakterze,
4) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz przemieszczeń towarów do magazynów konsygnacyjnych.
We wszystkich ww. przypadkach, wyłączonych z kasowego rozliczania, obowiązek podatkowy będzie powstawał na zasadach ogólnych.
3. Odliczanie VAT naliczonego w metodzie kasowej
Z uwagi na zmianę zasad powstawania obowiązku podatkowego u małego podatnika rozliczającego podatek VAT metodą kasową, zaistniała konieczność zmodyfikowania w przepisach ustawy o VAT również zasad odliczania przez tych podatników podatku naliczonego od dokonywanych zakupów towarów i usług.
W myśl aktualnie obowiązującego art. 86 ust. 16 ustawy o VAT, mały podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od dokonywanych zakupów towarów i usług w rozliczeniu za kwartał, w którym zapłacił całą należność wynikającą z faktury lub dokonali zapłaty podatku wynikającego z dokumentu celnego.
Określona w art. 86 ust. 16 zasada odliczania VAT przez małych podatników zasadniczo nie ulegnie zmianie od 1 stycznia 2013 r., natomiast korzystna dla przedsiębiorców będzie zapisana w "nowym" art. 86 ust. 16 ustawy możliwość odliczenia podatku naliczonego z faktury zapłaconej w części.
Ponadto podatek naliczony wynikający z dokumentu celnego będzie odliczany na zasadach ogólnych, tj. w okresie rozliczeniowym, w którym podatnik otrzymał taki dokument.
Z kolei przepis art. 86 ust. 18 ustawy będzie regulował zasady odliczania podatku naliczonego w sytuacji utraty przez podatnika prawa do korzystania z metody kasowej lub rezygnacji z niej.
W tym przypadku kwotę podatku naliczonego, wynikającą z faktur otrzymanych w okresie, kiedy mali podatnicy rozliczali się metodą kasową, i nieodliczoną od kwoty podatku należnego do końca tego okresu, będą mogli odliczyć w okresie rozliczeniowym, w którym uregulowali kontrahentowi całą należność wynikającą z otrzymanych faktur. Przepis ten uzupełniono o możliwość odliczenia podatku z faktur w części zapłaconych.
| Przykład Załóżmy, że podatnik z dniem 1 stycznia 2013 r. utracił prawo do kasowej metody rozliczeń. Przyjmijmy również, iż na koniec grudnia 2012 r. nie rozliczył on jeszcze VAT należnego od sprzedaży dokonanej w dniu 25 listopada - z uwagi na brak zapłaty. Nie rozliczył także podatku naliczonego z dwóch faktur otrzymanych w październiku i listopadzie 2012 r., również z uwagi na brak zapłaty. Zakładamy dalej, iż zapłata za dostawę dokonaną w dniu 25 listopada wpłynęła do podatnika 11 stycznia 2013 r. i wówczas dopiero powstał z tego tytułu obowiązek podatkowy, mimo że co do zasady podatnik będzie się rozliczać już na zasadach ogólnych. Podatek należny z tego tytułu będzie musiał wykazać więc w deklaracji za styczeń 2013 r. Podatek naliczony z nieopłaconych faktur zakupowych zostanie odliczony dopiero w momencie zapłaty. Jeśli zapłata należności zostanie dokonana w lutym 2013 r., prawo do odliczenia VAT powstanie w rozliczeniu za ten miesiąc. |
Zmiany zasad powstania obowiązku podatkowego w przypadku czynności dokonywanych przez małych podatników wymagały wprowadzenia regulacji przejściowych.
W art. 22 ust. 1 ustawy o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce określono, że czynności dokonane przez małych podatników przed dniem 1 stycznia 2013 r. będą rozliczane na dotychczasowych zasadach. Nowe zasady obowiązują więc dopiero w odniesieniu do czynności dokonanych od dnia 1 stycznia 2013 r.
Ponadto w związku ze zmianą zasad odliczania podatku naliczonego wynikającego z dokumentów celnych, prawo do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z tych dokumentów otrzymanych przez małego podatnika do końca 2012 r. będzie dokonywane na "starych" zasadach.
Wszystkie zawiadomienia o wyborze metody kasowej, złożone przed dniem 1 stycznia 2013 r., zachowają swoją moc dla celów stosowania "nowej" metody kasowej. Jeżeli podatnik nie będzie chciał korzystać z tej metody według nowych zasad, może z niej zrezygnować od 1 stycznia 2013 r., pod warunkiem, że zawiadomi o tej decyzji naczelnika urzędu skarbowego do dnia 15 stycznia 2013 r.
Podatnicy, którzy dotychczas nie korzystali z kasowej metody rozliczeń, a będą chcieli ją wybrać od dnia 1 stycznia 2013 r., będą musieli zawiadomić o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego również w terminie do 15 stycznia 2013 r.
---
http://walkafiskusowa.blogspot.com/
Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl
Subskrybuj:
Posty (Atom)